Dagur íslenskrar tungu 16. nóv.

Dagur íslenskrar tungu er haldinn eins og flestir ættu að muna 16. nóvember.  Það hefur verið lengi skoðun mín og trúlega fleiri að frekar ætti að halda upp á dánardaginn en fæðingardaginn.  Þetta stafar af því að skólar eru að ljúka starfsvetri sínu og oft á tíðum er mikið los í starfi grunnskólans.  Ekki er átt við þetta í neikvæðri merkingu.  Þá eru dagarnir notaðir í vetfangsferðir o.s.f.v..  Væri ekki betra að skerpa á mikilvægi tungunnar í andrúmslofti vorsins með uppákomu sem væri því tengd.  Ég læt spunameistarana um að fylla í eyðurnar.  Náttúra landsins er að vakna af vetrardvala og farfuglarnir komnir til landsins.  Bjarkirnar farar að teygja litla sprota inn í sumarið.  Er ekki líklegra að við slíkar aðstæður mætti gleðja gamla náttúrufræðinginn betur, en við myrkur nóvembermánaðar.  

Ég skora á þá sem fylltu reykmettað herbergi þegar þetta var ákveðið að skipta um skoðun og fá skólana betur inn í þetta starf í framtíðinni.

 

Herrans árið 1998 var fyrsti dagurinn sem var helgaður minningu Jónasi Hallgrímssyni og af því tilefni gerði ég dálítið ljóð á þeim tíma.  Ég læt það fylgja með þessari hugleiðingu um íslenska tungu.

 

 

Dagur íslenskrar tungu

16. nóvember

 

Í dag er dagur íslenskrar tungu

og dauður ertu Jónas minn

á fjörukrá hér forðum ungur

með fjaðurpennann og hattinn þinn

þú lærðir þar ljóta siði

er lagði þig fyrir miði

göróttur var og göldrum búin

en gáfa þín var líka snúin.

 

Ljóðin þín líka eftir léstu

lofað sé þetta verk þitt

og þökk sé þjóð með festu

sem þekkir í þér verkið sitt

og kallar á þig í ákalli bragsins

að kenna og fræða vort mál

sem vonandi vekur aftur til dagsins

vonina að gleðja þína fornu sál.

 

            Ólafur H. Einarsson 1998

 

Jónas andaðist í Danmörku 26. maí 1845.  Blessuð sé minning hans.  

Þetta er áður birt færsla hér á bloggsíðunni minn.