Stjórnarráðið og mótmælendur í janúar 2009

 

Ég átti leið fram hjá Stjórnarráðinu í vikunni s.l.  Það var undarlegt að sjá mannfjöldann sem var á vellinum framan við húsið og lögregluna raða sér framan við húsið.  Glymjandi hávaði frá pottum og kirnum og öskur mómælenda.  Smelti nokkrum myndum á símann minn og hvarf af braut.  Þegar ég hafði flutt myndirnar inn í tölvuna var sem ein myndin væri greypt í huga minn.  Það var einhver stemming sem er í einni myndinni, sem erfitt er að koma í orð.  Fyrir utan janúar birtuna og þetta undarlega leiksvið stjórnmála og mannlífs, þá stóð Hannes Hafstein í sinni stóísku ró, fyrsti Íslands ráðherrann og lögreglan ábúðamikil sem varði húsið. 

Gamla tukthúsið, þar sem yfirvaldið tuktaði mörlandann til hér forðum var orðið að fangelsi ríkisstjórnarinnar.  Lögreglan vaktaði framkvæmdavaldið í dýflissunni.  Þannig hafði alþýða landsins snúið á hið veraldlega vald og var nú sinn eigin fangi - sjálfviljug að leggja grunnin að Brimarhólms vist sinni.  Og gamli íslands ráðherrann og skáldið stóð eins og steinrunninn í hinu formaða efni.  Ósjálfrátt fór um hugann ljóðið ,, Stormur " líkt og elding sem nær jarðsambandi.   

STORMUR

Ég elska þig, stormur, sem geisar um grund

og gleðiþyt vekur í blaðsterkum lund,

en gráfeysknu kvistina bugar og brýtur

og bjarkirnar treystir um leið og þú þýtur.

 

Þú skefur burt fannir af foldu og hól,

þú feykir burt skýjum frá ylbjartri sól,

og neistann upp blæs þú og bálar upp loga

og bryddir með glitskrúði úthöf og voga.

 

Þú þenur út seglin og byrðinginn ber

og birtandi, andhreinn um jörðina fer;

þú loftilla, dáðlausa lognmollu hrekur

og lífsanda starfandi hvervetna vekur.

 

Og þegar þú sigrandi ' um foldina fer,

þá finn ég , að þrótturinn eflist í mér.

Ég elska þig, kraftur, sem öldurnar reisir,

ég elska þig, máttur, sem þokuna leysir.

 

Ég elska þig, elska þig, eilífa stríð,

með ólgandi blóði þér sögn minn ég býð.

Þú alfrjálsi loftfari, hamast þú hraður;

hugur minn fylgir þér, djarfur og glaður.

 

Þessi undarlega mynd sem er í huga mínum, hefur haft  mest áhrif á mig af öllu því stríði sem háð er á götum Reykjavíkur þessa daganna.  Vonandi tekst okkur að ná áttum og niðurlagið í síðast ljóðinu hér að ofan verði sá eldmóður sem blæs þjóð okkar von. 

,, Ég elska þig, elska þig, eilífa stríð

með ólgandi blóði þér söng minn ég býð ".

 

Lifið heil ! 

* Hannes Hafstein er höfundur ljóðsins STORMUR

 

Snjór og kuldi hvernig er með það ?

 

Það er annars undarlegt hvað það kemur manni alltaf á óvart þegar fer að snjóa og vetur skellur á.  Ekki eins og hafa ekki upplifað þetta áður, en það er ótrúlegt hvað maður er fljótur að gleyma  ( sem betur fer ).  Set hér inn gamalt ljóð frá mér sem ég nefni  Árstíðir.

 

                 

 

 

 

         Árstíðir

 

Er ég einn með þér

eina stund að lifa

sjá hvar þú kemur og ferð

hvernig klukkur tímans áfram tifa.

 

Fas þitt fegurð er

frjálst þér að hlýða

en andlit þitt aldrei fer

aldin fagri allra tíða.

 

En hvað hvetur þig

hversu sem árin líða

veturinn er samur við sig

sjálfum sér illur að hlýða.

 

þú veitir, þú tekur

þú ástríka hljóða gyðja

farfugla frjálsa hingað glepur

framverðir norðurs þig tilbiðja.

 

Lát mér ljúka þér upp

lyftu mér hærra til skýja

þar sem dysjað er þitt kumbl

þangað dreymir mig að flýja.

 

             Ólafur H. Einarsson 1980

 

Ég hef um nokkurt skeið ekki ritað mikið hér inn á bloggið og vil ég þakka öllum þeim mörgu sem reglulega líta inn á vefsíðu mína fyrir þolinmæðina.

Páskahret og gamalt ljóð

Var hugsað til litlu fuglana sem lifa þennan ótrúlega íslenska vetur.  Hef haft tök á að fylgjast með Snjótittlingum héðan að heiman eins og gengur.  Þá rifjaðist upp fyrir mér gamalt ljóð eftir mig frá 1976 sem ég set hér inn.  Ég kallaði það ,, Þú litli vinur " sem skírir sig sjálft. 

 

Þú litli vinur

Nú blikar á breiðum fanna

með blæfegurð af dansi ljósa

en úti er kuldinn að kanna

kæfa landið og frjósa.

 

Það lætur í verkum vinda

veröldin af háflæði snýr

kjarrið keppist við að linda

kápuna sem vetur til býr.

 

En mitt í miðju kófi

mjór og lítill fugl

söng sem í stóru hófi

snjótittlings vetrar gull.

 

Visinn var vetrar maginn

vonin í brjósti bjó

undir snjó var undra haginn

uggandi söng að sló.

 

Kalt er því að kyngja

kólnaði fljótt hans blóð

náttúran náljóð sín að syngja

nísti hjartað við hinn síðasta óð.

 

         Ólafur H. Einarsson 1976

Nokkrar ljósmyndir af helgarveðrinu

 

Set hér til gamans nokkrar myndir sem ég tók um helgina.  Laugardagurinn yndislega fallegur en sunnudagurinn úfinn og grár.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gleðilegt nýtt ár

Gleðilegt nýtt ár !

Óska þeim er lesa bloggsíðu mína og bloggvinum árs og friðar.  Læt með ljósmyndir frá áramótum.

 

Einnig  hér fylgir gamalt ljóð um áramótin, frá mér sem ég gerði um ármótin 1975-76.

 

Áramótakveðja

 

Árs og friðar árna ég

árin heilla líða

veraldarinnar vandratað fé

vegsemda erfitt að bíða.

 

Trú og tilbeiðsla göfgi þig

tárin gullnu dvína

þá er þroski eflist við

þrautir hverfa og pína.

 

Lifðu svo lengi og vel

láttu andann vaxa

bróðurhug já bræðraþel

bæti allar heimsins axa.

 

      Ólafur H. Einarsson 1975

axa = axarsköft  

 

 

 

 

 

Skotið í rokinu

 

 

 

 

 Álfar áttu líka sín áramót.

 

 

Gleðileg jól

Óska ykkur öllum Gleðilegra jóla og þakka ykkur mörgum sem hafa

heimsótt bloggsíðu mín á liðnum mánuðum.  Megi friður og kærleikur

jólanna fylgja ykkur.  Guð blessi ykkur öll !

 

 

Veiðisögurnar hans Bubba Morthens - nýja bókin

 

Nýlega var mér gefin bókin hans Bubba Morthens með langa bókartitlinum : Að kasta flugu í straumvatn er að tala við Guð.  Þegar ég heyrði fyrst af þessari bók þá skellti ég í góminn, hvernig ætli kappinn sé á ritvellinum ?  Nú, eftir að ég eignaðist bókina, lagðist ég yfir hana og ég verð að segja að hún kemur á óvart.  Þá er rétt að taka fram að ég er með ólæknandi veiðidellu líkt og höfundurinn. 

Bókin er mjög skemmtileg, stuttar sögur með ljóðrænum texta; nákvæmlega eins og mér finnst að það eigi að vera.  Það er nefnilega ljóðrænt að vera að veiða við ár eða vötn í okkar blessaða landi.  Ég hef orðað það þannig að verða drukkinn af landinu.  Þetta er held ég líka að sé  upplifun Bubba Morthens, á hans hátt.  Þetta eru fallegar náttúru upplifanir og skemmtilegar sögur af fólki og veiðifélögum höfundar. 

Fyrir þá sem enn halda að veiðimennska sé bara ómerkilegt dráp þá ætti þessi bók að opna augun fyrir því gagnstæða.  Ég held að bókin skilji ekki við neinn ósnortinn og hreint út sagt er hún yndisleg.  Það er því við hæfi að óska Bubba til hamingju með þessa bók.  Það er aðeins ein saga í þessari bók sem mér finnst ekki ríma í þessum ljóðræna stíl.  Silja Aðalsteinsdóttir er ritstjóri bókarinnar og er það trúleg styrkur verksins að hún er þar með.

Ég vil hvetja Bubba Morthens til að skrifa meira í þessum stíl, fleiri veiðibækur.  Eftir að ég hafði lesið bókina var ég með heitstrengingar, um að hnýta mikið af flugum og nota veturinn betur til að vera undirbúin fyrir næsta sumar.  Af þessu leiðir að bókin hefur virkað á mig.  Þá vil ég ráðleggja þeim sem lesa bókina, af minni reynslu að lesa svona tvær sögur í einu.  Þetta er eins og eiga konfektkassa og fá sér einn og einn mola til þess að hann endist lengur.

Bókin er að ég held mjög góð gjöf hvort tilefnið eru jól, afmælisdagur eða annað til að gleðja aðra.  Hún einfaldlega er áfram í huganum og lofar komandi veiðisumar.  Náttúrulýsingar og einlægni er styrkur bókarinnar og ef einhver hefur ást á viðfangsefninu þá er það hin eini sanni Bubbi Morthens.  Til hamingju með bókina.

Dagur íslenskrar tungu 16. nóv.

 

Dagur íslenskrar tungu er haldinn eins og flestir ættu að muna 16. nóvember.  Það hefur verið lengi skoðun mín og trúlega fleiri að frekar ætti að halda upp á dánardaginn en fæðingardaginn.  Þetta stafar af því að skólar eru að ljúka starfsvetri sínu og oft á tíðum er mikið los í starfi grunnskólans.  Ekki er átt við þetta í neikvæðri merkingu.  Þá eru dagarnir notaðir í vetfangsferðir o.s.f.v..  Væri ekki betra að skerpa á mikilvægi tungunnar í andrúmslofti vorsins með uppákomu sem væri því tengd.  Ég læt spunameistarana um að fylla í eyðurnar.  Náttúra landsins er að vakna af vetrardvala og farfuglarnir komnir til landsins.  Bjarkirnar farar að teygja litla sprota inn í sumarið.  Er ekki líklegra að við slíkar aðstæður mætti gleðja gamla náttúrufræðinginn betur, en við myrkur nóvembermánaðar.  

Ég skora á þá sem fylltu reykmettað herbergi þegar þetta var ákveðið að skipta um skoðun og fá skólana betur inn í þetta starf í framtíðinni.

 

Herrans árið 1998 var fyrsti dagurinn sem var helgaður minningu Jónasi Hallgrímssyni og af því tilefni gerði ég dálítið ljóð á þeim tíma.  Ég læt það fylgja með þessari hugleiðingu um íslenska tungu.

 

 

Dagur íslenskrar tungu

16. nóvember

 

Í dag er dagur íslenskrar tungu

og dauður ertu Jónas minn

á fjörukrá hér forðum ungur

með fjaðurpennann og hattinn þinn

þú lærðir þar ljóta siði

er lagði þig fyrir miði

göróttur var og göldrum búin

en gáfa þín var líka snúin.

 

Ljóðin þín líka eftir léstu

lofað sé þetta verk þitt

og þökk sé þjóð með festu

sem þekkir í þér verkið sitt

og kallar á þig í ákalli bragsins

að kenna og fræða vort mál

sem vonandi vekur aftur til dagsins

vonina að gleðja þína fornu sál.

 

            Ólafur H. Einarsson 1998

 

Jónas andaðist í Danmörku 26. maí 1845.  Blessuð sé minning hans.  

Þessi færsla var birt 26. maí s.l.

Haustþræðir

 

Vegna margra velunnara síðu minnar vil ég láta að vita af mér, en vegna veikinda og sjúkrahúsvistar hafa ekki verið færslur á síðuna frá því í byrjun sept. s.l.  Ég vil þakka þeim sem líta inn og skoða gamlar færslur fyrir þolinmæði og áhuga.  Þar sem enn um sinn verður frekar litið að gerast á síðunni set ég inn gamalt ljóð frá mér um haustið.  Það nefnist Haustþræðir.

 

Haustþræðir

Þá leið þetta sumar

og söngurinn góði

því það lofaði reyndar allt,

en skyndilega hvarf það

og aftur var kalt;

mófuglar horfnir

en morgunsvalinn andaði stríður.

 

En rósin í garðinum

draup höfði sínu

er austan slagregnið

teygði runnans greinar

og haustið lagðist að

í garðinn og sálina,

en purpuralitaður himininn

málaði síðasta vanga sumarsins.

                       Ólafur H. Einarsson 1979

 

 

Gamlar minningar

Ég sá þig er minningarljóð sem ég samdi 2001.  Það er tregi og eftirsjá í þessu eins og í lífinu.  Best að ljóðmyndin tali sjálf.

 

Ég sá þig

 

Ég sá þig um daginn

þinn síðasta vinnudag

er stóðst þú við skugga gluggann

og sumarið var farið

af suðurgluggum sumra húsa.

Þú laust þínu höfði

lítið eitt í kjöltu þér,

en vagninn leið áfram hratt

hjá löngu förnum götum

sem mörkuðu sporin þín.

 

           Ólafur H. Einarsson 2001