Kynjamyndir í Almannagjá á Þingvöllum

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Í síðustu viku var ég á fallegum degi á Þingvöllum.  Gekk niður Almannagjá og rakst á þennan steinrunna víking í berginu.  Hann var með hrút á baki.  Langspilið trónir upp.  Þá ber hann steðja og físibelg.  Hjálmurinn hangir niðri.  Kallinn er vel hærður og horfir í norður að ég held.  Alltaf er hægt að sjá út kynjamyndir í íslensku landslagi.  Langar að kynna ykkur fyrir þessum risa.  Annars veit ég ekki hvað þessi tiltekni staður er kallaður.  Ég tel rétt að nefna hann Ólafur víkingur fyrst ég var fyrstur til að finna kallinn eftir þúsundir ára.

 Myndin hér að neðan sýnir hvernig þetta lítur svona fyrir venjulega skynjun.

 

 

Þingvallanefnd á villigötum - ekki saga niður trjálundina

 

Veit eiginlega ekki hvernig mér líður eftir fréttina frá Þingvöllum.  Þar er þingkjörin nefnd sem fer með allt vald, ásamt þjóðgarðsverði og starfsfólki.  Hvernig getur það verið að slík nefnd hafi það verksvið að láta sag niður margra áratuga gömul tré, sem voru gróðursett með góðum hug og trú á íslenska skógrækt ?

 

Ég get skilið að það þurfi að grisja skógarlunda og þekki það vel, en fella tré niður vegna annarra hluta skil ég ekki; allra síst á þessu svæði.  Rökin eru þau að á hluta af rústaminjum eru tré.  Ef grafa á upp rústirnar má taka eitt og eitt tré, ekki ráðast á allan reitinn.  Þá er elsti hluti skógarins friðaður og markar upphaf skógræktar á Íslandi.

 

Þá hefur það heyrst að það geti stafað af ósk okkar að koma svæðinu inn á heimsminjaskrá, en það hefur verið borið til baka.  Engin krafa er um að fella tré vegna þess.

Þetta er eins konar gróður fasismi og óraunhæfar hugmyndir um Þingvelli. 

 

Öll tré sem hafa verið gróðursett á Þingvöllum eiga að fá að standa þar.  Svæðið yrði fátæklegra ef trjágróðurs nyti þar ekki við.  Náttúrulegi birkiskógurinn er yndislegur eins og hann er og tré sem ég er að tala um í þessu spjalli eiga aðeins við um þessi sem hafa verið gróðursett á liðnum áratugum við Almannagjá. 

Þá er verið að tala um að rífa hótelið af eldvarnarástæðu.  Líklega er það rétt, en hús eru ekki rifin vegna þessa heldur er gerð brunatæknileg hönnun á húsinu og það hólfað niður í eldvarnarhólf o.s.f.v..

 

Er þá ekki næst að fjarlægja allt malbik og afmá veginn.  Fólk verði að ganga inn á svæðið og koma helst ríðandi.  Því næst að fjarlægja þjónustumiðstöðina.  Hún var ekki þar þegar Alþingi var stofnað. 

 

 

Þingvallanefndin er á villi götu.  Ég geri þá kröfu að birt verði þessi áætlun um grisjun á netinu þannig að það fari ekki milli mála hvað er verið að tala um.

 

Hvar er allt þetta náttúruverndarfólk núna sem hefur verið að berjast við Kárahnjúka og ganga í þúsundum með Ómari Ragnarsyni.

Mér er nær að halda að Þingvallanefndin eigi að segja af sér.  Það er ólíðandi að þingkjörin nefnd hagi sér á þennan hátt.  Þá er ljóst að nefndina verði að skipa með öðrum hætti sem er trúlega efni í annan pistil.  Þá vil ég að lokum segja að ég er ekkert sérlega hrifin af því að kom Þingvöllum á þessa umræddu skrá.  Þetta mun leiða til meiri átroðnings á svæðinu og kalla á margs konar mannvirki og afgirtar brautir á svæðinu.  Friðhelgi Þingvalla verður best varðveitt með því að halda því sem vel varðveittu leyndarmáli fyrir heiminum.

 

 

Þingvallanefnd (síðast kosið 13. júní 2007).

Kosning sjö alþingismanna og jafnmargra varamanna í Þingvallanefnd, til upphafs næsta þings, skv. 2 mgr. 2. gr. laga nr. 47 1. júní 2004, um þjóðgarðinn á Þingvöllum.
Aðalmenn: Björn Bjarnason, Kjartan Ólafsson, Kolbrún Halldórsdóttir, Arnbjörg Sveinsdóttir, Össur Skarphéðinsson, Bjarni Harðarson, Lúðvík Bergvinsson.
Varamenn: Birgir Ármannsson, Björk Guðjónsdóttir, Katrín Jakobsdóttir, Illugi Gunnarsson, Ásta R. Jóhannesdóttir, Guðjón A. Kristjánsson, Einar Már Sigurðarson.

Eins og sjá má af þessu eru bara pólitíkusar í þessari nefnd.  Nær væri að nefndin væri skipuð bæði fagfólki og áhugafólki um náttúruvernd.  Ég vil sjá fornleifafræðing í nefndinni, skipulagsfræðing, umhverfisfræðing.  Menntaða skógfræðinga, sagnfræðing o.s.f.v.   Össur er líffræðingur það er ágæt viðbót við þessa upptalningu.  Eiginlega á þetta að vera fagnefnd frekar en gælunefnd pólitíkusa.  Alþingi getur skipað þannig fólk í nefndina, en formaður getur verið tilnefndur af Alþingi sem pólitíkus ef þurfa þykir.

Þingvallanefnd á að vera óháð fagnefnd og starfa sem slík.

Ekki hægt á fljúga Páli Sveinssyni til landgræðslu vegna peningaskorts

 

Ég vil vekja athygli á grein í Morgunblaðinu laugardaginn 14. júlí ´07  sem nefnist

,, Vorboðinn ljúfi þagnaður"  Þar lýsir Jón Karl Snorrason því að ekki hafi fengist peningar til að dreifa áburði með flugvélinni Páli Sveinsyni í ár.  Eins og flestum ætti að vera kunnugt hefur flugvélinni verið flogið í sjálfboðavinnu á liðnum árum.

 

Í niðurlagi greinarinnar segir.  ,, Skilum landinu árlega 1.000 tonnum af áburði úr Páli Sveinsyni og höldum þessari sögufrægu flugvél á lofti fyrir komandi kynslóðir og tryggjum vor- og sumarkomu með tilkomumiklu hljóði hreyflanna sem hafa yljað svo mörgum undanfarin 34 ár".

 

Það er raunar dapurlegt í þessu ríka landi, þar sem allir eru að kolefnisjafna allt milli himins og jarðar að ekki hafi verið tryggt fé til að sinna þessu sjálfsagða máli.  Jón Karl kennir þar um áhugaleysi fv. landbúnaðarmálaráðherra Guðna Ágústsyni sem er í senn dapurlegt, enda er maðurinn orðinn formaður í Framsóknaflokknum.

 

Því vil ég eins og Jón Karl Snorrason sem er flugmaður og áhugamaður um landgræðslu hvetja alla sem vilja láta sig málið varða að koma þessum málum í lag, sérstaklega nýjum ráðherra Einari Guðfinnssyni.

Svanahjónin í Gufudal

 

Gufudalur í austur Barðastrandasýslu er fallegur dalur sem þrengir sér inn á milli hárra fjalla.  Um dalinn liðast Gufudalsáin lygn bergvatnsá.  Lengst af var þar friðseld og rólegheit hvað varðar veiði í ánni.  Ég var þeirra gæfu njótandi að geta veitt þarna í all mörg ár.  Venjulega var fyrsta ferðin síðustu vikuna í júlí.  Þarna er nokkuð vatn ( Gufudalsvatn ) sem speglar fjöllin á kyrrlátum kvöldum og dögum.  Oftast svaf ég í tjaldi, sem gat orðið nokkuð vindasamt þegar hann reif sig upp í næðing.  Birkivaxnar hlíðar eru þar með fjölbreyttum gróðri.  Sjaldan hef ég sé jafn þrifaleg lömb að hausti og þar í sveit.

 

Í hólma við vatnið var svanapar sem helgaði sér vatnið og var í fullkominni sátt við okkur veiðimennina, sem gáfum hjónunum það rými sem þau þurftu.  Þegar liðið var á sumarið var farið í æfingarflug með ungana.  Það var tignarleg sjón þegar þau flugu lágt yfir vatninu og ungarnir í humátt á eftir.  Dalurinn ómaði af söng þeirra og ekki skemmdi einstaklega fallegt kvöld. 

 

Með þessa mynd greypta í hugann, varð úr kveikjan að ljóðinu hér á eftir.

 

 

Svanahjónin í Gufudal

 

Vængsláttur og vorhamin hamingja

villtra svana í dal

gleði ástar og glæstra vona

guðleg svölun í fjallasal,

myndir sem voru svona

þær flugu mærðar daga

gleðinnar göfugustu laga.

 

Við búskapinn yzt

í búhólmanum unnust

bóndinn og freyja hans,

börnin þar komust blessuð

til búfarar og manns;

þvílík gleði þar messuð

í þar gerðu kvaki söng

sem varði sumarkvöldin löng.

 

           Ólafur H. Einarsson  1982

Af veiðiferð í Veiðivötn

 

Er komin til byggða eftir veiðiferð í Veiðivötn inn á Landmannaafrétti.  Þetta er árlegur viðburður og fer að losa bráðum 20 ár síðan ég fór þangað fyrst.  Allt árið er því tilhlökkunar efni  að fara.  Dagarnir eru vandlega taldir.  Nú -, svo kemur að þessu og maður getur varla sofið fyrir spenning að leggja í hann.  Í fyrra var rok og rigning, haglél, grenjandi rok.  Ég hélt að nú væri ég læknaður af veiðidellunni.  En viti menn, mannskeppan er fljót að gleyma. Því  leiðinlegra sem það var, þeim mun ákveðnari er maður þegar kemur að því að panta veiðileifi fyrir næsta ár.  Þá man maður ekkert eftir öllu volkinu og leiðindunum.  Eftir veiðimennsku í marga áratugi, held ég að þetta sé ásókn í vosbúðarlíf.  Eiginlega situr mest í minningunni erfiðar veiðiferðir í vondum veðrum og óvæntum uppákomum.  Logmollu dagarnir með góðu veðri og veiði gleymast furðu fljótt. 

Miðvikudagurinn rann upp.  Veiðitúrinn var að hefjast og veður var eins og allir sjálfsagt upplifðu líka með afbrygðum gott.  Veðin hefst kl: 15 og gekk furðu vel.  Um kvöldið voru komnir 48 fiskar á land, sá þyngsti 4,2 pund.  Til að gera langa sögu stutta þá veiddi þessi 6 manna hópur sem fór alls 174 fiska.

En hið óvænta var að við veiddum 6 laxa ( í Veiðivötnum ) sem er inn á hálendi og útilokað að lax geti gengið í vötnin að því að ég best veit.  Skíringin á þessu er að í einu vatninu sem hefur takmarkaða möguleika til klaks fyrir urriðann, er sleppt seiðum sem alin eru upp í eldisstöð.  Á einhvern óskiljanlegan hátt hafa blandast inn í sleppifiskinn laxaseiði, sem lentu í þessu ónefnda vatni.  Þannig höfum við þessi veiðihópur landað fyrstu og vonandi þeim síðustu löxum í Veiðivötnum sem veiðast.  Trúlega verður reistur minnisvarði um okkur þar. 

Náttúrufar við vötnin og hraunmyndanir eru einstök.   Hraunvötn eru falleg, yndislegt að vera þarna og finna kyrrðina og mikilfengleik landsins.  Trúlega er þó meiri upplifun að gefa sér tíma til að skoða þarna svæðið sem ferðamaður, en veiðimaður. Veiðimennskan tekur huginn allan allavega hjá þeim sem eru með bakteríuna.  Munið bara að vera með myndavélina til handa gagns, myndir segja of meira en mörg orð.

        Hér er mynd af laxinum, hreistrið losnar af honum eins og af nýrunnum laxi.

 

 

 

 

 

 

 

                         

 

 

 

 

 

                                                         Glæsilegur afli af fallegum urriða

 Yndislegur dagur í Veiðivötnum

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                  Friðsældin er einstök þarna.

 

Fugla ljósmyndir á flicker - augnakonfekt

Hef á liðnum áratugum tekið mikið af myndum, sem ég er aðeins farinn að setja inna á flicker.  Hér er slóðin og vonandi virkar þetta hjá mér.

http://www.flickr.com/photos/88313678@N00/show/

Rakst á frábæra fuglamyndasíðu  http://www.flickr.com/photos/khosla/

 Vona að þið hafið gaman af þessu.

Nei takk Séð og Heyrt ekki skreyta fjöllin með auglýsingum

Ég átti leið austur fyrir fjall í dag.  Þegar ég kom að beygjunni að Skíðaskálabrekkunni blasti þessi hryllingur við mér, eins og sést á myndunum sem hér fylgja með.  Það er hið víðfræga menningarrit Séð og Heyrt sem setur upp þennan hrylling.  Ég vil fullyrða að þetta er lögbrot að setja upp auglýsingar af þessu tagi.  Því vona ég að viðkomandi yfirvöld láti fjarlægja þennan ófögnuð.  Verði byrjað á þessu mun þetta flæða um allt land og afskræma einstaka náttúru okkar.

Nú eru það mín viðbrögð að ég skal aldrei kaupa þetta blað inn á mitt heimili.  Verði þetta hins vegar fjarlægt skal ég gleyma þessu, eins og hverju öðru bernskubreki.  Ég vona að ykkar viðbrögð verði þau sömu, þar að segja ekki kaupa  þetta blað sem vanvirðir íslenska náttúru á þennan hátt.

Nei takk ekki skreyta fjöllin okkar með auglýsingum. Útgefendur Séð og Heyrt takið eftir, auglýsingamennskan hefur gengið of langt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Öxarárfoss og blágresið blíða

 

Set þessa mynd inn til að minna ykkur á hvað það er fallegt a Þingvöllum núna.  Tók þessa mynd 24. júní 2007 á Jónsmessunni.  Eins og sjá má þá er undur þar í hverjum stein og kærleiksríku vatni.

 

 

Gleymið ekki Blágresinu sem sefur við klettaveginn.  Munið að þetta er heilög jörð.

Hver tryggir að við getum flúið frá höfuðborginni þegar almanna vá steðjar að ?

Er vegurinn austur fyrir fjall einhver annars flokks vegur.  Eftir halarófuna þarna í dag er hægt að gera í skóna með að næstu helgar í sumar, verði Kristnihátíðar- og ellefuhundruð ára hátíð, með viðeigandi bílamartröð.  Hvað með öryggi fólks á Reykjavíkursvæðinu ?  Ef upp kæmi  almanna vá á þessu svæði, er þetta flóttaleiðin okkar.  Verður þetta líkt og þegar Katrina fór yfir New Orleans og fólkið sem átti að rýma borgina sat fast á hraðbrautunum .  Ég vil fá skír svör um það hver á að bera ábyrgð á öryggi 160.000 þús. manns á þessu svæði komist af því.  Það dugar ekki lengur að tala um þetta í hálfkæringi. 

Samgöngumálaráðherra verður að taka af skarið með tvöföldun á Suðurlandsvegi.  Ég hef mikla trú á Kristjáni Möller og hvet hann og þá sem fara með almannavarnir á höfuðborgarsvæðinu, nú að skíra fyrir almenningi hvernig þetta á að geta gengið.  Annars verði gripið til tafalausra aðgerða til að tryggja öryggi okkar.

Það er ekki nóg að vera að tala um að koma á fót hálfgildings her hér á landi, meðan fólk getur ekki komist almennilega til og frá Reykjavík.

Eitt kvöld í paradís - Þingvellir og landrekskenningin

 

Eitt kvöld í paradís.  Þannig er manni innan brjóst eftir að hafa verið á Þingvöllum kvöldstund.  Nóttin nær horfin, endalaus birta.   Eiginlega er það kvöl að þurfa að fara heim og hvílast.  Skrapp að veiða sem er bara yfirvarp til að vera úti í náttúrunni.   Aflin var í samræmi við kvöldið, algert himnalogn.  En skiptir það nokkru máli?

Fuglarnir þarna voru í himnaskapi.  Það voru lóur, rjúpur, mávar, kríur, á ég að halda áfram.  Nei þið verið bara að fara þangað og  lifa þetta eins og ég. 

 

Annars er ég með nýja kenningu, hvers vegna mér líður svona vel á Þingvöllum.  Haldið ykkur núna.  Við sem búum hér á suðvestur horninu erum vanalega á Ameríkuflekanum ( landrekskenningin )  og með því að fara á Þingvöll, þá erum við komin á Evrópuflekann.  Við það umpólast maður og losnar um spennu.  Þetta er Spennulosunarkenning Ólafs H. og verður hún skráð í fræðibækur í framtíðinni.  Eru þið nokkuð að hlæja hm... ?

Þannig er með öll vísindi, þau eru aðhlátursefni í upphafi.  Ég er ekkert sár yfir því, af því að ég er vísindamaður  eða þannig.  Til að sannreyna kenningu mína farið austur á Þingvöll eina kvöldstund og finnið muninn.  En kenningin virkar líka í hina áttina, já haldið ykkur núna.  Landsbyggðarfókið sem leitar til Reykjavíkur er líka að losa spennu og nú eitthvað annað hm...  Það fer af Evrópuflekanum og yfir á Ameríkuflekann.  Skiljið þið núna kenninguna. 

Nú skírist margt fyrir landsbyggðarfólk, en ég kannast líka við það að flestir eru mjög fegnir að fara aftur heim ( sem búa út á landi ).  Auðvita til að safna spennu og til að fara flakka aftur á milli flekanna.  Þetta er hin vísindalega skilgreining á þessu rápi á fólks, dálítið sáraukafullt. 

Nú skiljið þið af hverju fólk getur búið í stórborg eins og t.d. London.  Fólk sem býr á svona stað langar aldrei til að fara neitt, nema á næsta pöbb.  Ástæðan er þessi :  það er svo langt í næstu flekaskil að drifkrafturinn sefur. Hann fær enga svörun. Öfugt við okkur sem búum í litlu landi, þar sem flekaskilin liggja um.  Þar togast þessi öfl í okkur alla daga.

 

 

Eins og um allar góðar kenningar geri ég mér grein fyrir því að um hana verða skiptar skoðanir.  Ég eiginlega bíð eftir því.  Næsta er að stofan til umræðuhópa o.s.f.v. þið sjáið hvað svona kenning getur velt þungu hlassi.  Af því að ég hóf þennan pistil á tali um veiði þá ætla ég að deila með ykkur kenningu sem við bræðurnir voru orðnir sammála um eftir áratuga veiði um land allt :  besta kenningin um veiði og veiðistaði er að hafa enga kenningu um veiði.  Mjög einfalt og ekki satt ?

 

 

Læt fljóta með tvær myndir úr paradís.