Bréfberinn í Lækjargötu

Það var á köldum marsmorgni að ég var að bíða á umferðarljósum í Lækjargötu.  Stóð með Stjórnarráðið í bakið.  Handan götunar var kona á miðjum aldri með kerru á hjólum merkta Pósturinn.  Þarna var á ferðinni póstútburðarmaður trúlega á leiðinni í Þingholtin að bera út póst.  Sólin roðaði morgunloftið og frostið skar í andlitin.  Myndin frá þessu augnabliki sat í mér og varð kveikjan að ljóðinu hér á eftir.

 

BRÉFBERINN Í LÆKJARGÖTU.

 

Ég er pósturinn í bænum

og passa að bréfin komist í skil,

ég hugsa í hálfkveðnum ljóðum

um öll hjörtun sem í borginni eru til.

Sorgir og sæla fundi

og svefndrukkin hús,

ég er póstur í bænum

og passa því illa sem slík

en prísa mig sæla að vera hér í Reykjavík.  

 

Með harm í hjarta ég fer,

ég hlusta á borgarkliðinn.

Fæ mér að borða, póstinn minn út ég ber;

en best mér líður við umferðarniðinn.

Á köldum og hvössum morgnum

ég kyssi ljóðin mín með stjörnum,

flónsku dagsins ég fel öllum sorgum

föllnum mönnum og hálfvöxnum börnum.

 

En hvað hlýtt mitt hjarta er

og hljóð fara augun mín að gjóa

að því sem fyrir ber.

Flest er þar fjarrænt og grátt

og fólkið líkara vofum,

er svífa á svefndrukkinn hátt

sjálfumglöð full af eigin lofum.

Yfir eigin ágæti og voða

ég ævinlega vil það skoða.

 

Samt er ég sólarbarn

og sérhvern geisla ég geymi.

Er vetur næðir um veðurbarið hjarn

ég vorið ætíð um dreymi,

að komir þú Kristur og ég sem barn

kyssi náð þína frá þessum heimi.

Mig verki ei mjöðmum mínum í

né kuli á bréfsins höndum,

en beri ég þá aðeins bréfin þín;

með blessaðar bænir og öndum.

                             Ólafur H. Einarsson mars 2002.

Árþúsundamót og Lögberg á Þingvöllum

 

Þar sem ég hef nokkuð fjallað um Þingvelli að undanförnu er ekki úr vegi að láta hér inn ljóð frá mér sem ég samdi í byrjun ársins 2000.  Árþúsundamótin voru þá eða ekki þá, ætla mér ekki að rifja upp þá deilu.  Þetta er aldamótaljóðið mitt og uppgjör við gengna tíð.

 

 

    Árþúsundamót 2000

 

Liðin er öld ljósa og tölvunnar

loks eru hjörtun tæmd

bið ég öllum blessun ölvar                                

brátt er vor tunga rænd,

gengin er gleði og stríða

gnyð fer tímans Hrímey                                    

vaki allra gnægð, vont þá líða

völur mikli við himnanna fley.

 

Reiðir hver hönd rétti að lifa

ríklyndur en gáfu efinn                                      

lögin sem land vort hrjóstrugt skrifa

löghlýðni skal ei efa gefin,

spyrja má þá skammrar vorar æfi

skálmöld er vor gengin tíð

voru morð og vígöld okkar hæfi

viskan ein, hvað batt þessi stríð ?

 

Nóg hafa líka masað og talað

niðjar okkar á þessari öld

orð þeirra hafa orðgnótt malað

orðumprýddir sem fara með völd,

hin góði hógværi maður

helg er þín stund og fas

liðin er öld og ljósmiðla glaður

lokar tækið fyrir heimsins þras.

 

Hollt er ei vort heimsins fæði

héðan fara vor aldarhvörf

mikilvæg er vor menntun og klæði

morgunverkin við árþúsunda störf

því Lögberg er, sem ljóðsið glæði

löng er þessi ganga í heimi,

nýrri skal öld með náttúruæði

nyrsta land það um dreymi.

 

Lýðræðið enn sína löngu göngu

leiði tímann fram á braut

þar sem hjarta vort og tími þraut.

                                   

                         Ólafur H. Einarsson 2. jan. 2000.

 

ölvar: gætin við vini sína   gnyð: mögla   Hrímey: Ísland   ríklyndur: stórhuga

Af galdrastrákum og Harry Potter

 

Mikið var gaman að fá að vera þátttakandi í því að kaupa Harry Potter bókina.  Hér á bæ er ungur maður af Harry Potter kynslóðinni,  sem að sjálfsögðu átti pantaða bók hjá Nexus á Hverfisgötunni.  Vorum mættir um ellefu leitið og þar var dúndrandi bókaveisla.  Brugðum reyndar á þann leik að fara ekki alveg strax í röðina. 

 

Það var undarlegt þegar við ókum niður Laugarveginn.  Ungt fólk brosandi með poka í hendinni, nýbúið að fanga bókina eftirsóttu.  En á hinn bóginn var drukkið fólk og slagandi með bjórdósir eða eitthvað viðlíka í hendinni.  Ég hugsaði hvað ég væri lánssamur að eiga heilbrigðan ungan mann sem hafði áhuga á galdrastráknum Harry Potter. 

 

Við vorum komnir um tólfleitið í röðina og það gekk bara vel að afgreiða bókina dýrmætu.  Það var samt einhver ósvöruð spurning um þetta galdrafólk sem var mætt á staðinn.  Þarna hafði greinilega verið mikil stemming. Alla vega gáfu veisluföngin það til kynna. 

Oft er talað um bókaþjóðina miklu og lestur almennt.  Af þessu að dæma þarf ekki að örvænta hvað það varðar.  Gaman hefði samt verið að bókin hefði verið á ástkæra ylhýra málinu, eða er þetta bara gott ( alþjóðavæðingin ) alla vega þarf maður að tala orðið nokkuð mikið á ensku.  Maður fer á hjólbarðaverkstæði, bakarí, bókabúð og yfirleitt alstaðar þarf maður að bregða fyrir sig hinum ýmsu málum sem maður hefur á takteinum.

 

Eftir situr samt þessi gamli efi ( lífsreynslan ) er þetta bara allt auglýsingamennska eða raunverulegur gleðigjafi í lífshlaupinu. 

 

Ungi maðurinn á heimilinu vakti frameftir í nótt.  Það var erfitt að vakna í morgun og það er búið aftur að loka herbergishurðinni.  Undalega hljótt inni hjá unga manninum. 

Þetta er eiginlega vissan fyrir því að eftir alla auglýsingamennskuna og umstangið að þetta er góð viðbót í daglega lífið okkar, eiginlega gleðigjafi.

Þingvallanefnd á villigötum - ekki saga niður trjálundina

 

Veit eiginlega ekki hvernig mér líður eftir fréttina frá Þingvöllum.  Þar er þingkjörin nefnd sem fer með allt vald, ásamt þjóðgarðsverði og starfsfólki.  Hvernig getur það verið að slík nefnd hafi það verksvið að láta sag niður margra áratuga gömul tré, sem voru gróðursett með góðum hug og trú á íslenska skógrækt ?

 

Ég get skilið að það þurfi að grisja skógarlunda og þekki það vel, en fella tré niður vegna annarra hluta skil ég ekki; allra síst á þessu svæði.  Rökin eru þau að á hluta af rústaminjum eru tré.  Ef grafa á upp rústirnar má taka eitt og eitt tré, ekki ráðast á allan reitinn.  Þá er elsti hluti skógarins friðaður og markar upphaf skógræktar á Íslandi.

 

Þá hefur það heyrst að það geti stafað af ósk okkar að koma svæðinu inn á heimsminjaskrá, en það hefur verið borið til baka.  Engin krafa er um að fella tré vegna þess.

Þetta er eins konar gróður fasismi og óraunhæfar hugmyndir um Þingvelli. 

 

Öll tré sem hafa verið gróðursett á Þingvöllum eiga að fá að standa þar.  Svæðið yrði fátæklegra ef trjágróðurs nyti þar ekki við.  Náttúrulegi birkiskógurinn er yndislegur eins og hann er og tré sem ég er að tala um í þessu spjalli eiga aðeins við um þessi sem hafa verið gróðursett á liðnum áratugum við Almannagjá. 

Þá er verið að tala um að rífa hótelið af eldvarnarástæðu.  Líklega er það rétt, en hús eru ekki rifin vegna þessa heldur er gerð brunatæknileg hönnun á húsinu og það hólfað niður í eldvarnarhólf o.s.f.v..

 

Er þá ekki næst að fjarlægja allt malbik og afmá veginn.  Fólk verði að ganga inn á svæðið og koma helst ríðandi.  Því næst að fjarlægja þjónustumiðstöðina.  Hún var ekki þar þegar Alþingi var stofnað. 

 

 

Þingvallanefndin er á villi götu.  Ég geri þá kröfu að birt verði þessi áætlun um grisjun á netinu þannig að það fari ekki milli mála hvað er verið að tala um.

 

Hvar er allt þetta náttúruverndarfólk núna sem hefur verið að berjast við Kárahnjúka og ganga í þúsundum með Ómari Ragnarsyni.

Mér er nær að halda að Þingvallanefndin eigi að segja af sér.  Það er ólíðandi að þingkjörin nefnd hagi sér á þennan hátt.  Þá er ljóst að nefndina verði að skipa með öðrum hætti sem er trúlega efni í annan pistil.  Þá vil ég að lokum segja að ég er ekkert sérlega hrifin af því að kom Þingvöllum á þessa umræddu skrá.  Þetta mun leiða til meiri átroðnings á svæðinu og kalla á margs konar mannvirki og afgirtar brautir á svæðinu.  Friðhelgi Þingvalla verður best varðveitt með því að halda því sem vel varðveittu leyndarmáli fyrir heiminum.

 

 

Þingvallanefnd (síðast kosið 13. júní 2007).

Kosning sjö alþingismanna og jafnmargra varamanna í Þingvallanefnd, til upphafs næsta þings, skv. 2 mgr. 2. gr. laga nr. 47 1. júní 2004, um þjóðgarðinn á Þingvöllum.
Aðalmenn: Björn Bjarnason, Kjartan Ólafsson, Kolbrún Halldórsdóttir, Arnbjörg Sveinsdóttir, Össur Skarphéðinsson, Bjarni Harðarson, Lúðvík Bergvinsson.
Varamenn: Birgir Ármannsson, Björk Guðjónsdóttir, Katrín Jakobsdóttir, Illugi Gunnarsson, Ásta R. Jóhannesdóttir, Guðjón A. Kristjánsson, Einar Már Sigurðarson.

Eins og sjá má af þessu eru bara pólitíkusar í þessari nefnd.  Nær væri að nefndin væri skipuð bæði fagfólki og áhugafólki um náttúruvernd.  Ég vil sjá fornleifafræðing í nefndinni, skipulagsfræðing, umhverfisfræðing.  Menntaða skógfræðinga, sagnfræðing o.s.f.v.   Össur er líffræðingur það er ágæt viðbót við þessa upptalningu.  Eiginlega á þetta að vera fagnefnd frekar en gælunefnd pólitíkusa.  Alþingi getur skipað þannig fólk í nefndina, en formaður getur verið tilnefndur af Alþingi sem pólitíkus ef þurfa þykir.

Þingvallanefnd á að vera óháð fagnefnd og starfa sem slík.

Ekki hægt á fljúga Páli Sveinssyni til landgræðslu vegna peningaskorts

 

Ég vil vekja athygli á grein í Morgunblaðinu laugardaginn 14. júlí ´07  sem nefnist

,, Vorboðinn ljúfi þagnaður"  Þar lýsir Jón Karl Snorrason því að ekki hafi fengist peningar til að dreifa áburði með flugvélinni Páli Sveinsyni í ár.  Eins og flestum ætti að vera kunnugt hefur flugvélinni verið flogið í sjálfboðavinnu á liðnum árum.

 

Í niðurlagi greinarinnar segir.  ,, Skilum landinu árlega 1.000 tonnum af áburði úr Páli Sveinsyni og höldum þessari sögufrægu flugvél á lofti fyrir komandi kynslóðir og tryggjum vor- og sumarkomu með tilkomumiklu hljóði hreyflanna sem hafa yljað svo mörgum undanfarin 34 ár".

 

Það er raunar dapurlegt í þessu ríka landi, þar sem allir eru að kolefnisjafna allt milli himins og jarðar að ekki hafi verið tryggt fé til að sinna þessu sjálfsagða máli.  Jón Karl kennir þar um áhugaleysi fv. landbúnaðarmálaráðherra Guðna Ágústsyni sem er í senn dapurlegt, enda er maðurinn orðinn formaður í Framsóknaflokknum.

 

Því vil ég eins og Jón Karl Snorrason sem er flugmaður og áhugamaður um landgræðslu hvetja alla sem vilja láta sig málið varða að koma þessum málum í lag, sérstaklega nýjum ráðherra Einari Guðfinnssyni.

Svanahjónin í Gufudal

 

Gufudalur í austur Barðastrandasýslu er fallegur dalur sem þrengir sér inn á milli hárra fjalla.  Um dalinn liðast Gufudalsáin lygn bergvatnsá.  Lengst af var þar friðseld og rólegheit hvað varðar veiði í ánni.  Ég var þeirra gæfu njótandi að geta veitt þarna í all mörg ár.  Venjulega var fyrsta ferðin síðustu vikuna í júlí.  Þarna er nokkuð vatn ( Gufudalsvatn ) sem speglar fjöllin á kyrrlátum kvöldum og dögum.  Oftast svaf ég í tjaldi, sem gat orðið nokkuð vindasamt þegar hann reif sig upp í næðing.  Birkivaxnar hlíðar eru þar með fjölbreyttum gróðri.  Sjaldan hef ég sé jafn þrifaleg lömb að hausti og þar í sveit.

 

Í hólma við vatnið var svanapar sem helgaði sér vatnið og var í fullkominni sátt við okkur veiðimennina, sem gáfum hjónunum það rými sem þau þurftu.  Þegar liðið var á sumarið var farið í æfingarflug með ungana.  Það var tignarleg sjón þegar þau flugu lágt yfir vatninu og ungarnir í humátt á eftir.  Dalurinn ómaði af söng þeirra og ekki skemmdi einstaklega fallegt kvöld. 

 

Með þessa mynd greypta í hugann, varð úr kveikjan að ljóðinu hér á eftir.

 

 

Svanahjónin í Gufudal

 

Vængsláttur og vorhamin hamingja

villtra svana í dal

gleði ástar og glæstra vona

guðleg svölun í fjallasal,

myndir sem voru svona

þær flugu mærðar daga

gleðinnar göfugustu laga.

 

Við búskapinn yzt

í búhólmanum unnust

bóndinn og freyja hans,

börnin þar komust blessuð

til búfarar og manns;

þvílík gleði þar messuð

í þar gerðu kvaki söng

sem varði sumarkvöldin löng.

 

           Ólafur H. Einarsson  1982

Af veiðiferð í Veiðivötn

 

Er komin til byggða eftir veiðiferð í Veiðivötn inn á Landmannaafrétti.  Þetta er árlegur viðburður og fer að losa bráðum 20 ár síðan ég fór þangað fyrst.  Allt árið er því tilhlökkunar efni  að fara.  Dagarnir eru vandlega taldir.  Nú -, svo kemur að þessu og maður getur varla sofið fyrir spenning að leggja í hann.  Í fyrra var rok og rigning, haglél, grenjandi rok.  Ég hélt að nú væri ég læknaður af veiðidellunni.  En viti menn, mannskeppan er fljót að gleyma. Því  leiðinlegra sem það var, þeim mun ákveðnari er maður þegar kemur að því að panta veiðileifi fyrir næsta ár.  Þá man maður ekkert eftir öllu volkinu og leiðindunum.  Eftir veiðimennsku í marga áratugi, held ég að þetta sé ásókn í vosbúðarlíf.  Eiginlega situr mest í minningunni erfiðar veiðiferðir í vondum veðrum og óvæntum uppákomum.  Logmollu dagarnir með góðu veðri og veiði gleymast furðu fljótt. 

Miðvikudagurinn rann upp.  Veiðitúrinn var að hefjast og veður var eins og allir sjálfsagt upplifðu líka með afbrygðum gott.  Veðin hefst kl: 15 og gekk furðu vel.  Um kvöldið voru komnir 48 fiskar á land, sá þyngsti 4,2 pund.  Til að gera langa sögu stutta þá veiddi þessi 6 manna hópur sem fór alls 174 fiska.

En hið óvænta var að við veiddum 6 laxa ( í Veiðivötnum ) sem er inn á hálendi og útilokað að lax geti gengið í vötnin að því að ég best veit.  Skíringin á þessu er að í einu vatninu sem hefur takmarkaða möguleika til klaks fyrir urriðann, er sleppt seiðum sem alin eru upp í eldisstöð.  Á einhvern óskiljanlegan hátt hafa blandast inn í sleppifiskinn laxaseiði, sem lentu í þessu ónefnda vatni.  Þannig höfum við þessi veiðihópur landað fyrstu og vonandi þeim síðustu löxum í Veiðivötnum sem veiðast.  Trúlega verður reistur minnisvarði um okkur þar. 

Náttúrufar við vötnin og hraunmyndanir eru einstök.   Hraunvötn eru falleg, yndislegt að vera þarna og finna kyrrðina og mikilfengleik landsins.  Trúlega er þó meiri upplifun að gefa sér tíma til að skoða þarna svæðið sem ferðamaður, en veiðimaður. Veiðimennskan tekur huginn allan allavega hjá þeim sem eru með bakteríuna.  Munið bara að vera með myndavélina til handa gagns, myndir segja of meira en mörg orð.

        Hér er mynd af laxinum, hreistrið losnar af honum eins og af nýrunnum laxi.

 

 

 

 

 

 

 

                         

 

 

 

 

 

                                                         Glæsilegur afli af fallegum urriða

 Yndislegur dagur í Veiðivötnum

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                  Friðsældin er einstök þarna.

 

Fugla ljósmyndir á flicker - augnakonfekt

Hef á liðnum áratugum tekið mikið af myndum, sem ég er aðeins farinn að setja inna á flicker.  Hér er slóðin og vonandi virkar þetta hjá mér.

http://www.flickr.com/photos/88313678@N00/show/

Rakst á frábæra fuglamyndasíðu  http://www.flickr.com/photos/khosla/

 Vona að þið hafið gaman af þessu.

Lífsins tré og þessi sem vaxa út í garði

 

Ég var á ferðinni í Hvalfirði haustið '99.  Stoppuðum hjá Ferstiklu af gömlum vana.  Sunna við húsið var gamalt Reynitré sem hafði greinilega lifað gott sumar.  Tréð var komið í haustlitabúning og kvöldsólin lífgaði líka rauðbrúna litinn upp.  Þetta var líkast tré úr ævintýri.  Sat í bílnum um tíma, meðan aðrir voru að kaupa eitthvað í gogginn.  Myndin af trénu sat í huganum og myndavélinni.  Þannig færi ég tréð í lífsins búning eða eitthvað í  þá veru.

 

                    Lífsins tré

 

Trúlega væri tilvera okkar snauð

ef tré þínu ei nyti við og sálarauð,

er gengur þú einn götu þína

þá grösug laufin haustliti sína tína.

Því hjörtu okkar hamingju dreyma

og hljóða þrá sína að reyna,

loks mætir þú 

mikli herra

morgun einn, þá árin þverra.

 

Skrifað verður og skrafað margt

um sálartetrið margt misjafnt sagt,

um árin sem við áttum að bíða

af hógværð í heiminum að líða.

Meðan almættið stælt með anda sinn

nærði sál mína og líkama þinn,

gekk veraldar gamla fólið

rammt var og á stundum rjólið

röddin brostin og hólið.

 

Gott er að geta á stundum

glaðs yfir því er við saman undum

hið litla hógværa tal

sem hjörtu okkar og tími stal,

er rændi okkur ráði og viti

ruglaði og málaði sífellt nýja liti;

í regnboganum við ytri haf

morgun einn

í rúmi tímans sem svaf.

 

Til hvers var allt okkar táraflóð

trúin ástin og sálar glóð,

fæðing - æska og fegurðin í þér

að fæðast var eins og að hæðast af mér;

í návist þinni nærðist sála mín

á nokkrum daggartárum af víni.

                                                               

                    Ólafur H. Einarsson 1999

 

ps. daggartárum af víni: lífsins víni, ekki þeim göróttu.

Nei takk Séð og Heyrt ekki skreyta fjöllin með auglýsingum

Ég átti leið austur fyrir fjall í dag.  Þegar ég kom að beygjunni að Skíðaskálabrekkunni blasti þessi hryllingur við mér, eins og sést á myndunum sem hér fylgja með.  Það er hið víðfræga menningarrit Séð og Heyrt sem setur upp þennan hrylling.  Ég vil fullyrða að þetta er lögbrot að setja upp auglýsingar af þessu tagi.  Því vona ég að viðkomandi yfirvöld láti fjarlægja þennan ófögnuð.  Verði byrjað á þessu mun þetta flæða um allt land og afskræma einstaka náttúru okkar.

Nú eru það mín viðbrögð að ég skal aldrei kaupa þetta blað inn á mitt heimili.  Verði þetta hins vegar fjarlægt skal ég gleyma þessu, eins og hverju öðru bernskubreki.  Ég vona að ykkar viðbrögð verði þau sömu, þar að segja ekki kaupa  þetta blað sem vanvirðir íslenska náttúru á þennan hátt.

Nei takk ekki skreyta fjöllin okkar með auglýsingum. Útgefendur Séð og Heyrt takið eftir, auglýsingamennskan hefur gengið of langt.