Nú skil ég blómin

Nú skil ég blómin er heiti á ljóði sem ég samdi 1998.  Ekki man ég sérstaklega hvað var tilefni þessa ljóðs.  Með árunum verða þessir vinir mans, sem lifað hafa langan aldur á vel geymdum blöðum fámálir og hógværir.  Dálítið feimin við veröldina.  Haldin eins konar félagsfælni.  En nú er mál að linni og þessi vængjaði vinur minn fari út í lífið.

 

Nú skil ég blómin

 

 

Nú skil ég blómin

urð þeirra og grjót

nú skil ég fjöllin

fegurð þeirra og mót

nú skil ég náinn

í frera grafinn völlinn.

Nú skil ég lifað líf

lesti og gleði tal

nú skil ég innstu þrá

og ilm í fjalla sal

nú skil ég

                hve skammt er lifað

og ljóðin fáu

                sem ég hef skrifað.

              

 Ólafur H. Einarsson 1998.

 

Athugasemdir

[Marta B Helgadóttir, 29.6.2007 kl. 12:15]

Yndislegt þetta ljóð.