Meira af Vatnsdalnum í Húnavatnssýslu

Stenst ekki mátið og verð að deila með ykkur fleiri fallegum myndum úr Vatnsdalnum.  Jörundarfellið sem blasir við Flóðið er höfuðprýði sveitarinnar.  Vatnsdalshólar með sýnu fallega líparíti.  Í Másstaðaskriðum er mikið af jaspis, hrafntinnu, silfurbergi o.s.f.v.  Fuglalíf er þar einstak.  Á haustkvöldum og morgnum syngja hundruðin af álftum og gæsum.  Það var erfitt að sofa á morgnana þarna, morgunsinfónían var byrjuð upp úr fimm.  Allstaðar er sagan nálæg, sem er efni í mikla færslu.  En látum myndirnar tala.

 

 

 

 

Hnjúkurinn og í fjarska ber Víðdalsfjallið.

 

 

 

 

 

 

 

 

Grímstunga í Vatnsdal, h.m. ber í Hjarðartungu sem er reist upp úr 1960.

 

 

 

 

 

 

 

 

Kirkjan að Undirfelli.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hvammur í Vatnsdal.  Er hægt að hugsa sér fallegra bæjarstæði.

 

 

 

 

 

 

 

 

Kunnuglegir fuglar í dalnum.

 

 

 

 

 

Eins og sjá má af þessum myndum hefur Vatnsdalurinn upp á mikið að bjóða.

 

Fallegasta sveit landsins

Það þarf engan að undra enda er þetta fallegasta sveit landsins.  Ég á margar góða minningar þaðan.  Gabríela Kafka við kvikmyndagerð í Vatnsdal við tökur á Vatnsdælasögu skv. fréttinni á mbl.is.

 

Séð frá Másstöðum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Álkugil.   Vegurinn á myndinni liggur fram á Grímstunguheiði. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vatndalshólar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vatnsdalsáin liðast áfram skammt frá Hofi.

 

 

Ég held að myndirnar tali sýnu máli.

 

Enn kemur einhver einn

allir þekkja róminn

friðarengill hjarta hreinn

Húnvetninga sóminn.

    Þekki ekki höfund ( gæti verið Björn Blöndal )

 

Kvikmyndað í Vatnsdalnum

Nýjar áherslur í umræðunni um friðun húsa við Laugaveginn

 

Mikil umræða fer nú fram vegna fyrirhugaðs niðurrifs á Laugavegi 4 - 6.  Ég hef þegar lýst skoðun minni hér á blogginu mínu.  Tilefni hugleiðingar minnar núna er að ég er orðin þeirrar skoðunar að umræðan um húsafriðun sé orðin eins og skotgrafahernaður.  Alltaf er verið að færa víglínuna og hlaða ný sandpokavirki.  Það er orðið tímabært að Torfusamtökin og o.f.l. sem hafa staðið í víglínunni breyti um áherslur í baráttunni.  Ekki er lengur stætt á að standa í orrahríð og kappræðu um hvert einasta gamalt hús sem á að rífa eða flytja annað.  Ég er þeirra skoðunar að söðla verði um og þeir sem vilja verja gömul hús við Laugaveginn verði að tala um að friða alla götuna, hætt verði að berjast um hvert einast hús.  Líkt og Torfusamtökin gerðu á sínum tíma, tala um húsaþyrpinguna alla en ekki einstaka hús. 

Þannig verður heildarmyndin meira lifandi sem ein heild, en ekki sem einstaka hús sem í mörgum tilvikum hafa verið vanrækt af viðhaldi og afskræmd.  Varðveislugildi þessara húsa felst í fjölda þeirra og hversu ósamstæð þau eru og eins og ég hef orðað það kaótísk.  Sjarmi þessara húsa fyrir framtíðina felst í því.  Byggingarsagan lifandi og vitni um ófullburða skipulag. 

Aftökulista R- listans á húsum við Laugaveginn verður að afturkalla, eins og núverandi meirihluti vísar gjarnan til, þá hefur skipulagsráð þegar heimilað niðurrif  húsanna við götuna.  Þannig er núverandi meirihluti að fría sig frá ákvörðuninni.  Annars eru þetta ekki spurningar um einhvern meirihluta sem situr hverju sinni, heldur um hugafarsbreytingu.  Hverfa frá stundarhagsmunum og líta á Laugaveginn sem menningararf sem ekki megi skerða eða skemma fyrir framtíðinni.  Til skemmri tíma litið verða skammtíma hagsmunir þeirra sem byggja vilja glerhallir og nýbyggingar við Laugaveginn aðeins stundarhagnaður einstaklinga.  Hagsmunir framtíðarinnar felast í menningar- og byggingarsögu Laugavegsins, húsunum óreglulegu.  Til þess að ég fari ekki að endurtaka mig þá vísa ég til fyrri skrifa á blogginu mínu hvernig hægt er að reka og finna húsunum hlutverk.

Ég hafna því alfarið að litið sé á Laugaveginn sem eingöngu verslunargötu.  Þá á ég við verslanir með stórum glergluggum seljandi tískuvöru o.s.f.v.  Gatan verður áhugaverð með margbreytilegri þjónustu, sem tekur mið af þörfum samfélagsins, en ekki eingöngu tískuvöru og öðru slíku. 

Loks vil ég árétta þá skoðun mína að horfið verði frá skotgrafa kappræðu um einstök hús, heldur að stefnt að því að allur Laugavegurinn verði friðaður.  Það er stærsta hagsmunamál okkar í dag sem viljum varðveita byggingar- og menningarsögu Reykjavíkur.  Jafnframt framtíðarinnar.  Glerhallir og moll verða byggð á næstu árum ( í landi Blikastaða og víðar ) sem verða mun aðgengilegri hús og þægilegri en afskræmingarhúsin nýju við Laugaveginn.

Frábær menningarnótt í Reykjavík

Varla verður annað sagt en að veðurguðirnir hafi leikið stórt hlutverk í menningarnóttinni.  Fór á frábæra tónleika Aðalsteins Ásbergs Sigurðssonar í Þjóðmenningarhúsinu Hverfisgötu. 

Aðalsteinn Ásberg Sigurðsson, skáld og tónlistarmaður, hélt árlega stofutónleika sína í Bókasal Þjóðmenningarhússins og er það í 7.  sinn sem slíkir tónleikar eru á dagskránni. Í ár var efnisskráin fjölbreytt að vanda og fluttir sagnadansar, þjóðlög, ljóð og vísnatónlist.  Að þessu sinni komu fram ásamt Aðalsteini Ásberg valinkunnir tónlistarmenn, þau Guðrún Gunnarsdóttir söngkona og sænska þjóðlagatríóið Draupner.   Ég hlakka til að fara á þessa tónleika að ári ef forsjónin leyfir.  Guðrún Gunnarsdóttir söng með sinni yndislegu rödd, takk fyrir.  Sænsku strákarnir ( Draupner ) voru frábærir.  Gaman alltaf að heyra vel spilað á fiðlur. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rölti um borgina,  Laugavegurinn iðaði af mannlífi og í verslunarglugga voru lifandi gínur.  Fékk frábæra jarðaberjaköku í Shandholt bakarí Laugavegi 36 og gott kaffi með http://www.sandholt.is/Kaffihúsið/tabid/70/Default.aspx  .  Notalegt að geta sest  niður í rólegheitum og notið stundarinnar.  Flugeldasýningin var augnakonfekt og ég öfundaði fólkið á skemmtiferðaskipunum sem lónuðu út á flóanum og nutu sýningarinnar.  Það var menningarbragur yfir þessu öllu og ekki sá ég mikið vín á fólki.  Eftir lifir í minningunni frábær kvöldstund í okkar ágætu höfuðborg.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Myndin dálítið hreyfð en hvað með það augnablikið lifir.

Rafrænar verðkannanir ný hugsun

Í lok júlímánaðar var ég með grein á blogginu mínu sem ég kallaði ,, Rauntíma verðsamanburður og verðlagseftirlit - ný nálgun" þar sem ég fjallaði um nýja hugsun varðandi verðlagseftirlit.  Á bls. 2 í Morgunblaðinu í dag ( 18. ágúst 2007 ) er sagt frá því að viðskiptaráðuneytið hafi falið Neytendastofu að vinna að framkvæmdaáætlun um rafrænar verðkannanir. Ég fagna þessu framtaki ráðuneytisins enda hef ég miklar væntingar til þeirra manna sem eru í brúnni þar í dag.  Frétt Morgunblaðsins er á þessa leið.

,,  VIÐSKIPTARÁÐHERRA hefur falið Neytendastofu að vinna framkvæmdaáætlun um rafrænar verðkannanir. Vinnunni skal lokið fyrir 1. júní næstkomandi.  Vandaðar og fjölbreyttar verðkannanir stuðla að gagnsæi markaða og virkri samkeppni, almenningi til hagsbóta, segir m.a. í fréttatilkynningu. Því er áríðandi að sátt sé um aðferðir, túlkun og framsetningu þeirra og að fleiri stoðum sé skotið undir verðkannanir.  Að undanförnu hefur viðskiptaráðherra átt fundi með helstu aðilum sem tengjast framkvæmd og túlkun verðkannana. . „Ljóst er að skoðanir eru skiptar um heppilegasta fyrirkomulag verðkannana," segir í tilkynningunni.  Við endurskoðun á gildandi reglum beinir viðskiptaráðherra þeim tilmælum til Neytendastofu að haft sé víðtækt samráð við alla hagsmunaaðila, í því skyni að stuðla að sátt um verðkannanir.  Brýnt er að mati ráðherrans að hefja markvissa vinnu nú þegar við að þróa lagalegar og tæknilegar leiðir til að tryggja skilvirka miðlun á upplýsingum á milli söluaðila og neytenda til framtíðar." (Morgunblaðið 2. ágúst 2007 bls. 2 )

Greinin mín er hér neðar á bloggsíðunni  http://ofansveitamadur.blog.is/blog/ofansveitamadur/entry/274671/

Ég vil hvetja almenning til að kynna sér þessi mál og fylgjast með þróun þeirra, þetta eru hagsmunamál okkar allra.

 

Friðvænlegur heimur í flugvélum ?

Hérna um árið þegar Rússarnir voru hér upp á hvern dag með sprengjuflugvélar varð þetta ljóð til.

 

Friðvænlegur heimur

Á Atlashafsálum atgeira brýna

áhangendur stríða að skapa frið

gráir fyrir járnum gapa og rýna

grandalausir menn sér biðja grið.

 

      Ólafur H. Einarsson 1975 - '80

 

Blessaðir kallarnir eru byrjaðir aftur.

Rússneskar vélar í íslenskri lofthelgi

Ánægjulegt að Skipulagsráð Reykjavíkurborgar veiti viðurkenningar fyrir endurbætur á eldri húsum

Það er ánægju efni að skipulagsráð Reykjavíkurborgar veiti viðurkenningar fyrir endurbætur á eldri húsum.  Dálítið annað en eilífar fréttir af leyfum til að rífa niður gömul hús, eins og nú síðast við Laugaveginn.  Vonandi eru þetta varanleg sinnaskipti eða hvað haldið þið ?

Viðurkenningar veittar fyrir lóðafrágang og endurbætur á eldri húsum

Snæfellsnesjökull og fallegu kvöldin núna í águst

Nú þegar kvöldin eru roðuð af kvöldsólinni og Snæfellsnesjökull skartar sýnu fegursta þá er eins og loftið verði dulmagnað.  Eins konar galdur í loftinu.  Það er farið að læðast að manni að það sé farið að líða vel á þetta annars einstaklega góða sumar.  Krækilyngið er orðið svart og bláberin komin með sinn rétta lit, en dálítið súr enn.  Ég man ekki sérlega vel hvernig  haustið var 1998, en trúlega hefur verið svipuð kvöldsinfónía þegar ég samdi ljóðið hér á eftir.

 

Snæfellnesjökull

 

Hvað roðar jökul á rauðu lofti

og rökkurljós í húsum inni,

hvar breiðist blámans sorti

á breiðu djúpi í flóans minni

 

Hvað ljær þér línur blárra fjalla

um loftsali skýja og valla

hver vakir í veröld okkur alla

og veit ekki að ég er að kalla

 

Hvað meitlar þig mánans skini

mildar og gerir þig að vini

sem þekkir tár og trega minn

og treystir mér þá ég hann finn

 

Hvað lofar þér lofsöng slíkan

ljóðslist, frelsi og þrá

hver vekur þér vellíðan líkan

værðarvoð guðs að ná

 

Hvað bindur þig blómanna mál

boðar eilífð í fjallsins skál,

hver gaf þér guðlegan sal

sem glepur og drepur allt tal

 

Hvar er sú viska sem af þér gengur

sögur og galdrafár,

hver vill þína vegferð lengur

voröld og skálda tár

 

Hvar á tungunni að tæmast öl

tilfinningar, rótleysi og lofgjörð,

hér endar allt einsmanns böl

eilíflega við þinn svörð.

 

                        Ólafur H. Einarsson 1998.

 

Heimild til að rífa Laugaveg 4 - 6 dökkur dagur

 

Enn á að fara að rífa hús við Laugaveginn.  Nú er búið að leifa að rífa tvö hús til viðbótar númer fjögur til sex.  Það er eins og samtíminn sé skyni skroppinn á mikilvægi þess að varðveita götumyndina alla.  Heildarmynd þeirra húsa sem standa við götuna með þeim breytingum sem hafa verið gerðar á liðnum áratugum.  Mikilvægi felst í heildar myndinni.  Ósamstæðum húsum og hálfgerðri óreglu, en í því er sjarminn ef svo má að orði komast.  Ég hef áður skrifað pistla um miðbæinn á blogginu mínu og bæti hér enn um.  Húsin áðurnefndu eru nokkuð úr takti við samtímann, en glerhöll eða hótelbygging á þessum stað er jafn fjarstæðukennd.   Með því að breyta Laugaveginum í eins konar ,, Smáralindar verslunargötu" glatast menningarverðmæti og saga þróunar borgarinnar hvað varðar byggingarsögu.  Húsin má nýta á margs konar hátt.  Kaffihús, arkitektastofur, hárgreiðslustofur, litlar smávöruverslanir o.s.f.v..

 

Helst hefur skort á þá mynd í sambandi við umræðuna um varðveislu húsanna við Laugaveginn að sjá öll húsin sem eina heildstæða götumynd.  Götumyndin er ekki þannig, en þessi kaótíska mynd er heillandi og veður með tímanum verðmæt vegna þessa. 

Magnús Skúlason forstöðumaður húsafriðunarnefndar í sjónvarpsviðtali á RÚV talaði um græðgisvæðingu   http://dagskra.ruv.is/streaming/sjonvarpid/?file=4338138/4   ( krækjan er orðin óvirk hjá RÚV ).  Þar sem menn keppast við að kaupa upp lóðir í miðbænum til að byggja á ný og stærri hús, sem í mörgum tilfellum mynda skugga á götuna vegna hæðar húsanna.

Það er gersamlega ofvaxið mínu skilningi af hverju þarf að vera að rífa endalaust þessi gömlu hús eða flytja þau á burt, það er nægjanlegt byggingarland ( á Íslandi ) til að byggja ný og glæsileg hús úr gleri og steinsteypu, byggt inn í nútímaskipulag.  Látum Laugaveginn vera eins og hann er nú. 

 

Ég tel að borgin verði að koma að því að skapa viðunandi rekstarskilyrði í þessum húsum með styrkjum við Laugaveginn.  Styrkirnir geta verið í formi hlutafé eða óafturkræfir.  Þannig væri hægt að laða að rekstur sem annars fer annað, þar sem rekstrarskilyrðin væru betri ( vegna húsakost ).

 

Með tíð og tíma vinnur gatan sér sess sem þjónustugata á þennan hátt.  Við sjáum hvernig Skólavörðustígurinn er að umbreytast í þessa veru.  Lítil gallerí, úrsmiðir, gullsmiðir, fatahönnuðir o.s.f.v..  Ég held að hverfa verði frá hugsuninni um að Laugavegurinn geti orðið eins og verslunargata í Kringlunni og Smáralindinni.  Til þess eru engar forsendur og engin þörf.  Ég þekki orðið nokkuð til í Árósum í Danmörk sem er 300 þús. manna borg, önnur stærsta borga í því landi. 

Það er gaman að sjá hvernig þeir hafa varðveitt gömlu húsin og fundið þeim tilgang.  Þar hefur orðið þessi þróun að alls konar smáverslanir finna sér stað í þeim.  Nánast allt er að finna þar, svona sem venjulegt fólk er að kaupa sér.  Sérdeilis er gaman að rölta um þessar götur og skynja viss rólegheit sem yfir  þessu hvílir.  Umhverfið er þannig. 

 

 

 

 

Nauðsynlegt er að Laugavegurinn verði friðaður eins og hann er í dag.  Ekki verði rifin eða flutt burt fleiri hús.  Ég tel að samþ. fv. meirihluta í stjórn Reykjavíkur hafi orðið á mistök með því að búa til aftökulista húsa sem hugsanlega gætu vikið.  Það á ekki að nútímavæða götumyndina við Laugaveg heldur halda í hana, þannig er hún verðmætust til framtíðar.  Laga húsin og skapa rekstraskilyrði sem geta skilað fyrirtækjum og einstaklingum arði.

 

 

 

 

 

En fyrst og fremst liggja verðmætin í sögu húsanna og menningunni sem hefur þrifist þar.  Óverjandi er gagnvart framtíðinni og komandi kynslóðum að þurrkuð verði út byggingarsaga borgarinnar og hún verði einungis sjáanleg í ljósmyndabókum.  Þeir sem fara með völd í borginni verða að átta sig á þessu.  Varðveitum því öll hús við Laugaveginn.

 

 

 

 

 

Hér eru eldri krækjur um miðbæinn og friðun húsa sem ég hef skrifað á blogginu mínu

http://ofansveitamadur.blog.is/blog/ofansveitamadur/entry/238110/

http://ofansveitamadur.blog.is/blog/ofansveitamadur/entry/228205/

http://ofansveitamadur.blog.is/blog/ofansveitamadur/entry/227012/

 

 

 

Rauntíma verðsamanburður og verðlagseftirlit – ný nálgun

 

Rauntíma verðsamanburður, er það gerlegt ? Nútíminn er flókið fyrirbæri svo ekki sé meira sagt.  Hann krefur okkur til að gera verðsamanburð og leita hagstæðustu kjara, þar sem við lifum á tímum frjálsrar álagningar og í samkeppnissamfélagi.  En er gerlegt fyrir venjulegt fólk að taka þátt í því ?  Við erum hvött áfram af auglýsingum og þarfir okkar búnar til í versta falli.  Tíminn er líka dýrmætur og einhvern veginn verður hann enn dýrmætari eftir því sem árin líða.  Þannig er það líka, alla vegna hjá venjulegu fólki.  Er skynsamlegt að vera að keyra á milli verslana til að bera saman verð á hangikjötsáleggi eða öðrum vörum til að kaupa hagstætt inn. Nei að sjálfsögðu ekki, nema þegar um dýrari vörur er um að ræða, en þá kemur væntanlega fleira til en verðið eitt saman.

 

En er þá þetta svokallaða frjálsa samfélag að virka ( frjáls álagningin ) ?  Já, er svarið og verður auðvita það, - svona á pappírunum.  Þú getur keyrt í Kópavoginn til að fá 30 aurum ódýrara bensín o.s.f.v. sem auðvita er engin sparnaður í, aðeins í versta falli brandari því það kostar meira að keyra bílinn þangað en sem nemur sparnaðinum.

 

Verðlagseftirlit stéttarfélaga ( Alþýðusambands Íslands ) og annarra sem sjá um þessa hluti er líka hálfgerður brandari.  Verði er breytt daginn út og daginn inn í sömu verslunum.  Jafnvel auglýstar vörur í blöðum og dreifibæklingum, eru ekki á því verði þegar maður kemur til að kaupa það  ( þetta hafa trúlega margir reynt ).  Þannig er hin venjulegi maður varnalaus gagnvart tölvuvæðingunni sem orðin er í samfélaginu, sem breyta verðlaginu með ljóshraða.  Öll hlaupin geta því orðið tilgangslaus eða tilgangslítil.  Þá er algengt að örfá stykki af vörunni eru bara til sem auglýst er og þannig notuð til að laða að kaupendur, sem grípa síðan í tómt.

 

En hvað er til ráða ?  Ég er þeirrar skoðunar að koma verði upp netsíðum og sem safna saman verðlagi og bera saman verðlag.  Æskilegt er að verkalýðshreyfingin fari fram í þessum efnum.  Hagsmunir launþega verða á næstu áratugum hvað varðar verðlag, miklu stærra hagsmunamál, en sú hagsmunavarsla sem stéttarfélögin standa fyrir í dag.  Ekki þarf endalaust að vera að semja um lengri orlofsrétt o.s.f.v..  Þannig verða stéttarfélögin hálfgerð verðlagslögga til að tryggja kaupmátt umbjóðenda sinna.

 

Ég sé fyrir mér að semja verði við atvinnulífið og löggjafann um að fyrirtæki á markaði birti vöruverð og verðlag á þjónustu á netinu.  Þannig er hægt að bera saman verð einstakra vöru og sýna þróun verðs til hækkunar eða lækkunar.  Verðlagseftirlit í dag skilst mér vera fólgið í því að fólk er sent í verslanir og skráir verð vöru með þar til gerðum tækjum ( tölvur eða skráð á blað ).

 

Hér er lítið dæmi til glöggvunar.  Bónus, Hagkaup, Krónan, Nóatún, o.s.f.v. birta á vefum sínum verðin t.d. á innfluttri baunadós af tilteknu vörumerki ( sem fæst í all flestum búðum sem selja matvöru ).  Á verðlagssíðu Alþýðusambandsins getur þú valið vöru í undirflokkum t.d. baunir.  Þar er gerður samanburður á þessum verðum.  Fundið hæsta og lægsta verðið.  Jafnframt verður að gera þá kröfu að seljendur ( matvöruverslanir í þessu dæmi ) birti með vöruverðinu hvaða álagning er á vörunni.  Þannig virkar það hvetjandi að eðlileg álagning kom fram og neytandinn geti áttað sig á hvar græðgin er við völd ef svo má að orði komast. 

 

Þá er hægt að taka saman matkörfu (ur) og finna út hagstæðustu innkaupin og versla þannig hagkvæmt.  Þetta er með öðrum orðum að tölvutækninni verði beitt í þágu neytenda og almennings.  Forskoti tölvutækninnar er snúið við og nýtt almenningi í hag, en ekki bara stórfyrirtækum sem ráða nú þar öllu.  Þetta er einfaldlega verðlagslögga 21. aldarinnar netið sjálft, framkvæmt í rauntíma ( jafnóðum og verð birtast ). 

 

Um endalausa möguleika er að ræða með þess háttar verðsamanburði.  Til þess að þetta verði mögulegt verður að nást sátt um þessa leið.  Það er hægt að gera í kjarasamningum, með löggjafanum, en umfram allt í sátt allra, sem munu þegar fram í sækir verða öllum til hagsbóta. 

 

Mjög líklegt er að verðhjöðnun verði samfara þessum breytingum.  Ef til vill lækkun matvöru, sem nokkuð lengi hefur verið beðið eftir.  Ég vil hvetja launþegahreyfinguna og atvinnulífið til að skoða þessa leið í næstu kjarasamningum, í því er fólgin launahækkun ef vel tekst til.  Trúlega verður erfitt að semja um miklar launahækkanir í komandi kjarasamningum í ljósi þenslu og spennu á vinnumarkaði.  Jafnframt er þetta hvatning til verklýðshreyfingarinnar að snúa sér að nýjum áherslum, enda þótt verðlagseftirlit þeirra sé við líði - eiginlega nýjar áherslur í þeirri vinnu.  Besta kjarabótin er að hér verði verðhjöðnun samfara öflugu atvinnulífi og vinnumarkaði, þar sem samningar og lög eru virt í hvívetna.

 

Þá vil ég taka fram að þessi pistill er á engan veginn eingöngu til að fjalla um verlagssamanburð á matvöru, þetta á við um nánast alla vöru og þjónustu.  Ekki hvað síst opinbera þjónustu þar sem um er einhvers konar samkeppni að ræða.  Rauntíma vöktun og upplýsingagjöf er öllum til hagsbóta og  til hagræðingar.  Til að mynda verðlag þjónustu og vaxtakjör bankanna.  Reyndar birta þeir það á heimasíðum sínum, en það sem á vantar er rauntíma samanburður sem sóttur er á einn stað ( upplýsingasíðu ).

 

Mjög líklega kallar þetta á mikla forritunarvinnu og öllu öðru sem tengist þessu viðfangsefni, bæði kostnaðarlega og að umfangi.  Nú þegar verja verkalýðsfélög og samtök atvinnulífsins miklum peningum og tíma í þess háttar vinnu, einungis vantar samþættinguna í einni veitu.

Þá fær t.d. verkalýðshreyfingin ( ASÍ ) á fjárlögum einar þrjár miljónir til verðlagseftirlits á þessu ári  ef ég hef tekið rétt eftir.

 

Nýlega opnaði vefsíðan Eyjan.is svokallaðan RSS gagnastraum.  Þar er safnað saman upplýsingum af öðrum vefsíðum ásamt efni sem þeir leggja til sjálfir.  Þannig er gerlegt að halda úti upplýsingasíðu ( síðum ) sem miðla ákveðnum upplýsingum ( t.d. fréttir, blogg o.s.f.v. ) á tiltölulega ódýran máta án þess að rekin sé fréttastofa og að baki sé mikil yfirbygging. 

 

Á sama hátt getur verlagseftirlit Alþýðusambands Íslands verið eða annarra sem vildu taka að sér þetta svið.  Eina sem verður að tryggja er eins og ofan sagði að gagnagrunnskerfin verði opnuð ( verðlagshlutinn ) hjá þeim sem veita og selja þjónustu til almennings.  Til þess þarf ný viðhorf og löggjöf.  Þá þarf að tryggja í löggjöf að verð sem sett er fram við opnun verslunar eða á annars konar þjónustu hvern dag, standi til lokunar sama dag.  Verðbreytingar geti ekki orðið meðan.  Verðbreytingar eiga sér stað eftir lokun.  Gagnvart aðilum sem veita þjónustu allan sólarhringinn þá skal miða við miðnætti.

 

Ég er bjartsýnismaður í eðli mínu og tel að þetta verði helsta breyting á samfélagi okkar á næstu árum, til hagsbóta fyrir almenning í þessu landi hvað varðar verðlagsaðhald.  Þetta eru einfaldlega ný viðhorf sem ég set hér fram.

Bréfberinn í Lækjargötu

Það var á köldum marsmorgni að ég var að bíða á umferðarljósum í Lækjargötu.  Stóð með Stjórnarráðið í bakið.  Handan götunar var kona á miðjum aldri með kerru á hjólum merkta Pósturinn.  Þarna var á ferðinni póstútburðarmaður trúlega á leiðinni í Þingholtin að bera út póst.  Sólin roðaði morgunloftið og frostið skar í andlitin.  Myndin frá þessu augnabliki sat í mér og varð kveikjan að ljóðinu hér á eftir.

 

BRÉFBERINN Í LÆKJARGÖTU.

 

Ég er pósturinn í bænum

og passa að bréfin komist í skil,

ég hugsa í hálfkveðnum ljóðum

um öll hjörtun sem í borginni eru til.

Sorgir og sæla fundi

og svefndrukkin hús,

ég er póstur í bænum

og passa því illa sem slík

en prísa mig sæla að vera hér í Reykjavík.  

 

Með harm í hjarta ég fer,

ég hlusta á borgarkliðinn.

Fæ mér að borða, póstinn minn út ég ber;

en best mér líður við umferðarniðinn.

Á köldum og hvössum morgnum

ég kyssi ljóðin mín með stjörnum,

flónsku dagsins ég fel öllum sorgum

föllnum mönnum og hálfvöxnum börnum.

 

En hvað hlýtt mitt hjarta er

og hljóð fara augun mín að gjóa

að því sem fyrir ber.

Flest er þar fjarrænt og grátt

og fólkið líkara vofum,

er svífa á svefndrukkinn hátt

sjálfumglöð full af eigin lofum.

Yfir eigin ágæti og voða

ég ævinlega vil það skoða.

 

Samt er ég sólarbarn

og sérhvern geisla ég geymi.

Er vetur næðir um veðurbarið hjarn

ég vorið ætíð um dreymi,

að komir þú Kristur og ég sem barn

kyssi náð þína frá þessum heimi.

Mig verki ei mjöðmum mínum í

né kuli á bréfsins höndum,

en beri ég þá aðeins bréfin þín;

með blessaðar bænir og öndum.

                             Ólafur H. Einarsson mars 2002.

Árþúsundamót og Lögberg á Þingvöllum

 

Þar sem ég hef nokkuð fjallað um Þingvelli að undanförnu er ekki úr vegi að láta hér inn ljóð frá mér sem ég samdi í byrjun ársins 2000.  Árþúsundamótin voru þá eða ekki þá, ætla mér ekki að rifja upp þá deilu.  Þetta er aldamótaljóðið mitt og uppgjör við gengna tíð.

 

 

    Árþúsundamót 2000

 

Liðin er öld ljósa og tölvunnar

loks eru hjörtun tæmd

bið ég öllum blessun ölvar                                

brátt er vor tunga rænd,

gengin er gleði og stríða

gnyð fer tímans Hrímey                                    

vaki allra gnægð, vont þá líða

völur mikli við himnanna fley.

 

Reiðir hver hönd rétti að lifa

ríklyndur en gáfu efinn                                      

lögin sem land vort hrjóstrugt skrifa

löghlýðni skal ei efa gefin,

spyrja má þá skammrar vorar æfi

skálmöld er vor gengin tíð

voru morð og vígöld okkar hæfi

viskan ein, hvað batt þessi stríð ?

 

Nóg hafa líka masað og talað

niðjar okkar á þessari öld

orð þeirra hafa orðgnótt malað

orðumprýddir sem fara með völd,

hin góði hógværi maður

helg er þín stund og fas

liðin er öld og ljósmiðla glaður

lokar tækið fyrir heimsins þras.

 

Hollt er ei vort heimsins fæði

héðan fara vor aldarhvörf

mikilvæg er vor menntun og klæði

morgunverkin við árþúsunda störf

því Lögberg er, sem ljóðsið glæði

löng er þessi ganga í heimi,

nýrri skal öld með náttúruæði

nyrsta land það um dreymi.

 

Lýðræðið enn sína löngu göngu

leiði tímann fram á braut

þar sem hjarta vort og tími þraut.

                                   

                         Ólafur H. Einarsson 2. jan. 2000.

 

ölvar: gætin við vini sína   gnyð: mögla   Hrímey: Ísland   ríklyndur: stórhuga

Af galdrastrákum og Harry Potter

 

Mikið var gaman að fá að vera þátttakandi í því að kaupa Harry Potter bókina.  Hér á bæ er ungur maður af Harry Potter kynslóðinni,  sem að sjálfsögðu átti pantaða bók hjá Nexus á Hverfisgötunni.  Vorum mættir um ellefu leitið og þar var dúndrandi bókaveisla.  Brugðum reyndar á þann leik að fara ekki alveg strax í röðina. 

 

Það var undarlegt þegar við ókum niður Laugarveginn.  Ungt fólk brosandi með poka í hendinni, nýbúið að fanga bókina eftirsóttu.  En á hinn bóginn var drukkið fólk og slagandi með bjórdósir eða eitthvað viðlíka í hendinni.  Ég hugsaði hvað ég væri lánssamur að eiga heilbrigðan ungan mann sem hafði áhuga á galdrastráknum Harry Potter. 

 

Við vorum komnir um tólfleitið í röðina og það gekk bara vel að afgreiða bókina dýrmætu.  Það var samt einhver ósvöruð spurning um þetta galdrafólk sem var mætt á staðinn.  Þarna hafði greinilega verið mikil stemming. Alla vega gáfu veisluföngin það til kynna. 

Oft er talað um bókaþjóðina miklu og lestur almennt.  Af þessu að dæma þarf ekki að örvænta hvað það varðar.  Gaman hefði samt verið að bókin hefði verið á ástkæra ylhýra málinu, eða er þetta bara gott ( alþjóðavæðingin ) alla vega þarf maður að tala orðið nokkuð mikið á ensku.  Maður fer á hjólbarðaverkstæði, bakarí, bókabúð og yfirleitt alstaðar þarf maður að bregða fyrir sig hinum ýmsu málum sem maður hefur á takteinum.

 

Eftir situr samt þessi gamli efi ( lífsreynslan ) er þetta bara allt auglýsingamennska eða raunverulegur gleðigjafi í lífshlaupinu. 

 

Ungi maðurinn á heimilinu vakti frameftir í nótt.  Það var erfitt að vakna í morgun og það er búið aftur að loka herbergishurðinni.  Undalega hljótt inni hjá unga manninum. 

Þetta er eiginlega vissan fyrir því að eftir alla auglýsingamennskuna og umstangið að þetta er góð viðbót í daglega lífið okkar, eiginlega gleðigjafi.

Þingvallanefnd á villigötum - ekki saga niður trjálundina

 

Veit eiginlega ekki hvernig mér líður eftir fréttina frá Þingvöllum.  Þar er þingkjörin nefnd sem fer með allt vald, ásamt þjóðgarðsverði og starfsfólki.  Hvernig getur það verið að slík nefnd hafi það verksvið að láta sag niður margra áratuga gömul tré, sem voru gróðursett með góðum hug og trú á íslenska skógrækt ?

 

Ég get skilið að það þurfi að grisja skógarlunda og þekki það vel, en fella tré niður vegna annarra hluta skil ég ekki; allra síst á þessu svæði.  Rökin eru þau að á hluta af rústaminjum eru tré.  Ef grafa á upp rústirnar má taka eitt og eitt tré, ekki ráðast á allan reitinn.  Þá er elsti hluti skógarins friðaður og markar upphaf skógræktar á Íslandi.

 

Þá hefur það heyrst að það geti stafað af ósk okkar að koma svæðinu inn á heimsminjaskrá, en það hefur verið borið til baka.  Engin krafa er um að fella tré vegna þess.

Þetta er eins konar gróður fasismi og óraunhæfar hugmyndir um Þingvelli. 

 

Öll tré sem hafa verið gróðursett á Þingvöllum eiga að fá að standa þar.  Svæðið yrði fátæklegra ef trjágróðurs nyti þar ekki við.  Náttúrulegi birkiskógurinn er yndislegur eins og hann er og tré sem ég er að tala um í þessu spjalli eiga aðeins við um þessi sem hafa verið gróðursett á liðnum áratugum við Almannagjá. 

Þá er verið að tala um að rífa hótelið af eldvarnarástæðu.  Líklega er það rétt, en hús eru ekki rifin vegna þessa heldur er gerð brunatæknileg hönnun á húsinu og það hólfað niður í eldvarnarhólf o.s.f.v..

 

Er þá ekki næst að fjarlægja allt malbik og afmá veginn.  Fólk verði að ganga inn á svæðið og koma helst ríðandi.  Því næst að fjarlægja þjónustumiðstöðina.  Hún var ekki þar þegar Alþingi var stofnað. 

 

 

Þingvallanefndin er á villi götu.  Ég geri þá kröfu að birt verði þessi áætlun um grisjun á netinu þannig að það fari ekki milli mála hvað er verið að tala um.

 

Hvar er allt þetta náttúruverndarfólk núna sem hefur verið að berjast við Kárahnjúka og ganga í þúsundum með Ómari Ragnarsyni.

Mér er nær að halda að Þingvallanefndin eigi að segja af sér.  Það er ólíðandi að þingkjörin nefnd hagi sér á þennan hátt.  Þá er ljóst að nefndina verði að skipa með öðrum hætti sem er trúlega efni í annan pistil.  Þá vil ég að lokum segja að ég er ekkert sérlega hrifin af því að kom Þingvöllum á þessa umræddu skrá.  Þetta mun leiða til meiri átroðnings á svæðinu og kalla á margs konar mannvirki og afgirtar brautir á svæðinu.  Friðhelgi Þingvalla verður best varðveitt með því að halda því sem vel varðveittu leyndarmáli fyrir heiminum.

 

 

Þingvallanefnd (síðast kosið 13. júní 2007).

Kosning sjö alþingismanna og jafnmargra varamanna í Þingvallanefnd, til upphafs næsta þings, skv. 2 mgr. 2. gr. laga nr. 47 1. júní 2004, um þjóðgarðinn á Þingvöllum.
Aðalmenn: Björn Bjarnason, Kjartan Ólafsson, Kolbrún Halldórsdóttir, Arnbjörg Sveinsdóttir, Össur Skarphéðinsson, Bjarni Harðarson, Lúðvík Bergvinsson.
Varamenn: Birgir Ármannsson, Björk Guðjónsdóttir, Katrín Jakobsdóttir, Illugi Gunnarsson, Ásta R. Jóhannesdóttir, Guðjón A. Kristjánsson, Einar Már Sigurðarson.

Eins og sjá má af þessu eru bara pólitíkusar í þessari nefnd.  Nær væri að nefndin væri skipuð bæði fagfólki og áhugafólki um náttúruvernd.  Ég vil sjá fornleifafræðing í nefndinni, skipulagsfræðing, umhverfisfræðing.  Menntaða skógfræðinga, sagnfræðing o.s.f.v.   Össur er líffræðingur það er ágæt viðbót við þessa upptalningu.  Eiginlega á þetta að vera fagnefnd frekar en gælunefnd pólitíkusa.  Alþingi getur skipað þannig fólk í nefndina, en formaður getur verið tilnefndur af Alþingi sem pólitíkus ef þurfa þykir.

Þingvallanefnd á að vera óháð fagnefnd og starfa sem slík.

Ekki hægt á fljúga Páli Sveinssyni til landgræðslu vegna peningaskorts

 

Ég vil vekja athygli á grein í Morgunblaðinu laugardaginn 14. júlí ´07  sem nefnist

,, Vorboðinn ljúfi þagnaður"  Þar lýsir Jón Karl Snorrason því að ekki hafi fengist peningar til að dreifa áburði með flugvélinni Páli Sveinsyni í ár.  Eins og flestum ætti að vera kunnugt hefur flugvélinni verið flogið í sjálfboðavinnu á liðnum árum.

 

Í niðurlagi greinarinnar segir.  ,, Skilum landinu árlega 1.000 tonnum af áburði úr Páli Sveinsyni og höldum þessari sögufrægu flugvél á lofti fyrir komandi kynslóðir og tryggjum vor- og sumarkomu með tilkomumiklu hljóði hreyflanna sem hafa yljað svo mörgum undanfarin 34 ár".

 

Það er raunar dapurlegt í þessu ríka landi, þar sem allir eru að kolefnisjafna allt milli himins og jarðar að ekki hafi verið tryggt fé til að sinna þessu sjálfsagða máli.  Jón Karl kennir þar um áhugaleysi fv. landbúnaðarmálaráðherra Guðna Ágústsyni sem er í senn dapurlegt, enda er maðurinn orðinn formaður í Framsóknaflokknum.

 

Því vil ég eins og Jón Karl Snorrason sem er flugmaður og áhugamaður um landgræðslu hvetja alla sem vilja láta sig málið varða að koma þessum málum í lag, sérstaklega nýjum ráðherra Einari Guðfinnssyni.

Svanahjónin í Gufudal

 

Gufudalur í austur Barðastrandasýslu er fallegur dalur sem þrengir sér inn á milli hárra fjalla.  Um dalinn liðast Gufudalsáin lygn bergvatnsá.  Lengst af var þar friðseld og rólegheit hvað varðar veiði í ánni.  Ég var þeirra gæfu njótandi að geta veitt þarna í all mörg ár.  Venjulega var fyrsta ferðin síðustu vikuna í júlí.  Þarna er nokkuð vatn ( Gufudalsvatn ) sem speglar fjöllin á kyrrlátum kvöldum og dögum.  Oftast svaf ég í tjaldi, sem gat orðið nokkuð vindasamt þegar hann reif sig upp í næðing.  Birkivaxnar hlíðar eru þar með fjölbreyttum gróðri.  Sjaldan hef ég sé jafn þrifaleg lömb að hausti og þar í sveit.

 

Í hólma við vatnið var svanapar sem helgaði sér vatnið og var í fullkominni sátt við okkur veiðimennina, sem gáfum hjónunum það rými sem þau þurftu.  Þegar liðið var á sumarið var farið í æfingarflug með ungana.  Það var tignarleg sjón þegar þau flugu lágt yfir vatninu og ungarnir í humátt á eftir.  Dalurinn ómaði af söng þeirra og ekki skemmdi einstaklega fallegt kvöld. 

 

Með þessa mynd greypta í hugann, varð úr kveikjan að ljóðinu hér á eftir.

 

 

Svanahjónin í Gufudal

 

Vængsláttur og vorhamin hamingja

villtra svana í dal

gleði ástar og glæstra vona

guðleg svölun í fjallasal,

myndir sem voru svona

þær flugu mærðar daga

gleðinnar göfugustu laga.

 

Við búskapinn yzt

í búhólmanum unnust

bóndinn og freyja hans,

börnin þar komust blessuð

til búfarar og manns;

þvílík gleði þar messuð

í þar gerðu kvaki söng

sem varði sumarkvöldin löng.

 

           Ólafur H. Einarsson  1982

Af veiðiferð í Veiðivötn

 

Er komin til byggða eftir veiðiferð í Veiðivötn inn á Landmannaafrétti.  Þetta er árlegur viðburður og fer að losa bráðum 20 ár síðan ég fór þangað fyrst.  Allt árið er því tilhlökkunar efni  að fara.  Dagarnir eru vandlega taldir.  Nú -, svo kemur að þessu og maður getur varla sofið fyrir spenning að leggja í hann.  Í fyrra var rok og rigning, haglél, grenjandi rok.  Ég hélt að nú væri ég læknaður af veiðidellunni.  En viti menn, mannskeppan er fljót að gleyma. Því  leiðinlegra sem það var, þeim mun ákveðnari er maður þegar kemur að því að panta veiðileifi fyrir næsta ár.  Þá man maður ekkert eftir öllu volkinu og leiðindunum.  Eftir veiðimennsku í marga áratugi, held ég að þetta sé ásókn í vosbúðarlíf.  Eiginlega situr mest í minningunni erfiðar veiðiferðir í vondum veðrum og óvæntum uppákomum.  Logmollu dagarnir með góðu veðri og veiði gleymast furðu fljótt. 

Miðvikudagurinn rann upp.  Veiðitúrinn var að hefjast og veður var eins og allir sjálfsagt upplifðu líka með afbrygðum gott.  Veðin hefst kl: 15 og gekk furðu vel.  Um kvöldið voru komnir 48 fiskar á land, sá þyngsti 4,2 pund.  Til að gera langa sögu stutta þá veiddi þessi 6 manna hópur sem fór alls 174 fiska.

En hið óvænta var að við veiddum 6 laxa ( í Veiðivötnum ) sem er inn á hálendi og útilokað að lax geti gengið í vötnin að því að ég best veit.  Skíringin á þessu er að í einu vatninu sem hefur takmarkaða möguleika til klaks fyrir urriðann, er sleppt seiðum sem alin eru upp í eldisstöð.  Á einhvern óskiljanlegan hátt hafa blandast inn í sleppifiskinn laxaseiði, sem lentu í þessu ónefnda vatni.  Þannig höfum við þessi veiðihópur landað fyrstu og vonandi þeim síðustu löxum í Veiðivötnum sem veiðast.  Trúlega verður reistur minnisvarði um okkur þar. 

Náttúrufar við vötnin og hraunmyndanir eru einstök.   Hraunvötn eru falleg, yndislegt að vera þarna og finna kyrrðina og mikilfengleik landsins.  Trúlega er þó meiri upplifun að gefa sér tíma til að skoða þarna svæðið sem ferðamaður, en veiðimaður. Veiðimennskan tekur huginn allan allavega hjá þeim sem eru með bakteríuna.  Munið bara að vera með myndavélina til handa gagns, myndir segja of meira en mörg orð.

        Hér er mynd af laxinum, hreistrið losnar af honum eins og af nýrunnum laxi.

 

 

 

 

 

 

 

                         

 

 

 

 

 

                                                         Glæsilegur afli af fallegum urriða

 Yndislegur dagur í Veiðivötnum

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                  Friðsældin er einstök þarna.

 

Fugla ljósmyndir á flicker - augnakonfekt

Hef á liðnum áratugum tekið mikið af myndum, sem ég er aðeins farinn að setja inna á flicker.  Hér er slóðin og vonandi virkar þetta hjá mér.

http://www.flickr.com/photos/88313678@N00/show/

Rakst á frábæra fuglamyndasíðu  http://www.flickr.com/photos/khosla/

 Vona að þið hafið gaman af þessu.

Lífsins tré og þessi sem vaxa út í garði

 

Ég var á ferðinni í Hvalfirði haustið '99.  Stoppuðum hjá Ferstiklu af gömlum vana.  Sunna við húsið var gamalt Reynitré sem hafði greinilega lifað gott sumar.  Tréð var komið í haustlitabúning og kvöldsólin lífgaði líka rauðbrúna litinn upp.  Þetta var líkast tré úr ævintýri.  Sat í bílnum um tíma, meðan aðrir voru að kaupa eitthvað í gogginn.  Myndin af trénu sat í huganum og myndavélinni.  Þannig færi ég tréð í lífsins búning eða eitthvað í  þá veru.

 

                    Lífsins tré

 

Trúlega væri tilvera okkar snauð

ef tré þínu ei nyti við og sálarauð,

er gengur þú einn götu þína

þá grösug laufin haustliti sína tína.

Því hjörtu okkar hamingju dreyma

og hljóða þrá sína að reyna,

loks mætir þú 

mikli herra

morgun einn, þá árin þverra.

 

Skrifað verður og skrafað margt

um sálartetrið margt misjafnt sagt,

um árin sem við áttum að bíða

af hógværð í heiminum að líða.

Meðan almættið stælt með anda sinn

nærði sál mína og líkama þinn,

gekk veraldar gamla fólið

rammt var og á stundum rjólið

röddin brostin og hólið.

 

Gott er að geta á stundum

glaðs yfir því er við saman undum

hið litla hógværa tal

sem hjörtu okkar og tími stal,

er rændi okkur ráði og viti

ruglaði og málaði sífellt nýja liti;

í regnboganum við ytri haf

morgun einn

í rúmi tímans sem svaf.

 

Til hvers var allt okkar táraflóð

trúin ástin og sálar glóð,

fæðing - æska og fegurðin í þér

að fæðast var eins og að hæðast af mér;

í návist þinni nærðist sála mín

á nokkrum daggartárum af víni.

                                                               

                    Ólafur H. Einarsson 1999

 

ps. daggartárum af víni: lífsins víni, ekki þeim göróttu.

Nei takk Séð og Heyrt ekki skreyta fjöllin með auglýsingum

Ég átti leið austur fyrir fjall í dag.  Þegar ég kom að beygjunni að Skíðaskálabrekkunni blasti þessi hryllingur við mér, eins og sést á myndunum sem hér fylgja með.  Það er hið víðfræga menningarrit Séð og Heyrt sem setur upp þennan hrylling.  Ég vil fullyrða að þetta er lögbrot að setja upp auglýsingar af þessu tagi.  Því vona ég að viðkomandi yfirvöld láti fjarlægja þennan ófögnuð.  Verði byrjað á þessu mun þetta flæða um allt land og afskræma einstaka náttúru okkar.

Nú eru það mín viðbrögð að ég skal aldrei kaupa þetta blað inn á mitt heimili.  Verði þetta hins vegar fjarlægt skal ég gleyma þessu, eins og hverju öðru bernskubreki.  Ég vona að ykkar viðbrögð verði þau sömu, þar að segja ekki kaupa  þetta blað sem vanvirðir íslenska náttúru á þennan hátt.

Nei takk ekki skreyta fjöllin okkar með auglýsingum. Útgefendur Séð og Heyrt takið eftir, auglýsingamennskan hefur gengið of langt.