Dagur íslenskrar tungu 16. nóv.

 

Dagur íslenskrar tungu er haldinn eins og flestir ættu að muna 16. nóvember.  Það hefur verið lengi skoðun mín og trúlega fleiri að frekar ætti að halda upp á dánardaginn en fæðingardaginn.  Þetta stafar af því að skólar eru að ljúka starfsvetri sínu og oft á tíðum er mikið los í starfi grunnskólans.  Ekki er átt við þetta í neikvæðri merkingu.  Þá eru dagarnir notaðir í vetfangsferðir o.s.f.v..  Væri ekki betra að skerpa á mikilvægi tungunnar í andrúmslofti vorsins með uppákomu sem væri því tengd.  Ég læt spunameistarana um að fylla í eyðurnar.  Náttúra landsins er að vakna af vetrardvala og farfuglarnir komnir til landsins.  Bjarkirnar farar að teygja litla sprota inn í sumarið.  Er ekki líklegra að við slíkar aðstæður mætti gleðja gamla náttúrufræðinginn betur, en við myrkur nóvembermánaðar.  

Ég skora á þá sem fylltu reykmettað herbergi þegar þetta var ákveðið að skipta um skoðun og fá skólana betur inn í þetta starf í framtíðinni.

 

Herrans árið 1998 var fyrsti dagurinn sem var helgaður minningu Jónasi Hallgrímssyni og af því tilefni gerði ég dálítið ljóð á þeim tíma.  Ég læt það fylgja með þessari hugleiðingu um íslenska tungu.

 

 

Dagur íslenskrar tungu

16. nóvember

 

Í dag er dagur íslenskrar tungu

og dauður ertu Jónas minn

á fjörukrá hér forðum ungur

með fjaðurpennann og hattinn þinn

þú lærðir þar ljóta siði

er lagði þig fyrir miði

göróttur var og göldrum búin

en gáfa þín var líka snúin.

 

Ljóðin þín líka eftir léstu

lofað sé þetta verk þitt

og þökk sé þjóð með festu

sem þekkir í þér verkið sitt

og kallar á þig í ákalli bragsins

að kenna og fræða vort mál

sem vonandi vekur aftur til dagsins

vonina að gleðja þína fornu sál.

 

            Ólafur H. Einarsson 1998

 

Jónas andaðist í Danmörku 26. maí 1845.  Blessuð sé minning hans.  

Þessi færsla var birt 26. maí s.l.

Aðalstræti 10 endurbygging til sóma - rómantík í miðbænum

 

Fyrir skömmu var ég á ferðinni í Aðalstræti í Reykjavík og var að skoða húsin sem Minjavernd hefur verið að endurgera og byggja ný.  Ég fór að skoða nýlega opnaða húsið að Aðalstræti 10 sem var hluti af Innréttingum Skúla Magnússonar landsfógeta, en talið er að húsið hafi verið byggt 1762.  Þetta er samt eitthvað á reiki ef ég man rétt svo ég vitni i Árna Óla hin eina sanna. 

 

Það er gaman að sjá hvað hægt er að gera þessi gömlu hús glæsileg þótt að þau hafi verið byggð trúlega af vanefnum.  Ljóst er að hvar sem maður skoðar, endurspeglar handverkið að hér hefur verið unnið að alúð.  Minjavernd eignast húsið til ráðstöfunar næstu 35 árin, en af þeim tíma liðnum fær borgin húsið aftur til sín. 

 

Á neðri hæð hússins er Reykjavíkurborg með sýningar og kynningarrými.  Efrihæð hússins ( undir súð ) er aðstaða fyrir Handverk og hönnun.  Inni er líkan af Grjótaþorpi og ljósmyndir mjög forvitnilegar.  Einstaklega gaman að staldra þar við og hverfa aftur í tímann við dempað ljósið í loftinu.

 

Byggt er við húsið að aftan ( inni í lóðina ) nýtt lítið hús og er það tengt saman með glerbyggingu sem tekist hefur mjög vel að fella að þessu gamla húsi og gefa því tilfinningu um opið rými.  Hurðin inn í rýmið gefur þessu virðulegan blæ.  Ég vil endilega hvetja sem flesta til að skoða þetta og njóta.  Þá er Íslenska hönnunarverslunin með fallega muni til sölu.  Því miður hafði ég ekki tíma til að skoða það nánar, en langar til að fara fljótlega aftur og skoða þetta enn betur.  Sjón er sögu ríkari.

 

 

 

 

 

Ljóst er að þessu húsi hefur verið sýndur einstakur sómi með endurgerðinni.  Ekki skemmir að vita að þetta verður vonandi aldrei aftur ölduhús þar sem hin görótti drykkur er viðhafður.  Ég held að þetta hús hafi verið í bráðri eldhættu þegar rekinn var þarna ölstofa eða hvað það var kallað.  Loks vil ég óska öllum sem að þessu hafa komið og gert þetta að veruleika til hamingju með einstaklega vel heppnað verk.  Framtíðin mun lofa verkið enn frekar og ætti að vera öllum þeim sem hamast við að tala um að rífa gömul hús í bænum til áminningar.

 

 

 

   Gaman að sjá hvernig þakljórarnir falla að þaki   hússins.

Glæsileg verðlaunatillaga um deiliskipulag í Kvosinni

Fimmtudaginn 6. sept. s.l. voru kynntar verðlaunatilögur úr samkeppni um deiliskipulag í Kvosinni.  Ég er sérstaklega ánægður með verðlaunatillöguna og get ekki annað en hrósað Hönnu Birnu og Vilhjálmi borgarstjóra með að hafa valið þessa tillögu.  Hún fellur mjög vel að þeim hugmyndum sem ég hef viljað fara með uppbygginu á þessu svæði þ.a.s.e.g. varðveita sem mest mynd húsanna þarna.  Auðvita eftir bruna verður ekkert eins og áður og ný hús bera væntanlega mynd af því.  Sérstaklega hugnast mér að hugmyndin um að flytja gamla Biskupshúsið í Lækjagötuna.  Hinsvegar tel ég það ekki þjóna neinum tilgangi að flytja húsið frá Árbæjarsafni, enda gerir tillagan ráð fyrir að byggja eina hæð undir húsið og lyfta því. 

 

Miklu nær er að teikna nýbyggingu sem notar ytra útlit og húsgerð og byggja á staðnum.  Það er einfaldlega ódýrara, sem gefur götunni aftur þennan gamla svip. 

 

Lækjargata 4 var reist árið 1852 það var þýskur timburmaður, G. Ahrentz sem byggði það.  Helgi biskup Thordarsen keypti húsið og var húsið síðan nefnt eftir þetta Biskupshús eins og ég man eftir.  Þess vegna er túnið nefnt Biskupstún sem ég held að sé að gleymast þar sem styttan af Séra Friðrik er og taflið fræga frá vinstri meirihlutanum ( 1978 ef ég man rétt ).  Lækjargata 4 var meðan Helgi biskup bjó þar eitt mesta og virðulegasta höfðingjasetur í bænum.  ( Heimild Sagt frá Reykjavík, Árni Óla bls. 54 - 57 ). 

 

Ég vil hvetja Margréti Harðardóttur arkitekt og hópinn allan sem vann að þessari tillögu til að skoða vel þann möguleika að reisa þarna nýtt hús og í gömlum anda.  Húsið er orðið gróið í Árbæjarsafni og á sinn tilverurétt þar nú og erfitt að slíta það upp enn eina ferðina.  Sjáið hvað vel hefur tekist til með húsin í Aðalstræti eins og Fjalaköttinn. 

Þá er að sjá að opna eigi lækinn aftur að hluta og setja tré með götunni.  Þetta getur orðið mjög skemmtilegt og á eftir að gefa götunni nýja ásýnd.  Reyndar vantar á að kynna tillöguna fyrir alm. enda þótt það hafi verið gert í fjölmiðlum mjög vel.  Ég vil geta skoðað þetta með eigin augum, enda gerði ég mér ferð í Ráðhúsið í dag en þar var ekkert í þá veru.

Þegar þessi hugmynd var sett á koppinn hafði ég mínar efasemdir um keppnina og var hræddur um að fallið yrði í þá gryfju að byggja gler steinkumbalda í anda ofvitans ( Iðuhúsið ) í Lækjargötu. 

 

Eins og þetta blasir við nú þá er ég mjög sáttur við þessa útkomu og ég hlakka til að fylgjast með áframhaldinu.  Það eru spennandi tímar framundan með þennan bæjarhluta og vonandi er að verða vitundarvaknig fyrir því að varðveita gömul hús aftur.

Kynjamyndir í Almannagjá á Þingvöllum

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Í síðustu viku var ég á fallegum degi á Þingvöllum.  Gekk niður Almannagjá og rakst á þennan steinrunna víking í berginu.  Hann var með hrút á baki.  Langspilið trónir upp.  Þá ber hann steðja og físibelg.  Hjálmurinn hangir niðri.  Kallinn er vel hærður og horfir í norður að ég held.  Alltaf er hægt að sjá út kynjamyndir í íslensku landslagi.  Langar að kynna ykkur fyrir þessum risa.  Annars veit ég ekki hvað þessi tiltekni staður er kallaður.  Ég tel rétt að nefna hann Ólafur víkingur fyrst ég var fyrstur til að finna kallinn eftir þúsundir ára.

 Myndin hér að neðan sýnir hvernig þetta lítur svona fyrir venjulega skynjun.

 

 

Aftökulisti R - listans ber árangur gömlum húsum fórnað

Það ætlar að ganga eftir sem ég hef lýst hér áður á bloggsíðunni minni.  Nýi meirihlutinn í Reykjavík notar listann sem skálkaskjól.  Jafnframt húsin við Lækjargötu og Austurstræti falla undir þann gjörning.  Nú er löngu orðið ljóst hvað þetta frumhlaup fv. R listans var vanhugsað.  Áður en varir erum við búin að tapa hluta af byggingarsögu okkar og menningarminjum.   Húsin við Laugaveg eru afskræmd útlitslega séð og hefur ekki verið sýndur sá sómi sem hægt er að gera.  Takið eftir hornhúsinu við Laugaveg og Skólavörðustíg.  Þannig geta gömul hús litið út.  Nýríka kynslóðin sem fer nú fram í krafti græðgi, henni er ekkert heilagt.  Hótel sem stendur til að byggja á þessum stað passar ekki inn í þessa mynd.  Hvernig á að taka á móti ferðahópum t.d. 50 manna rúta að losa farþega og farangur á þessum þröngu gangstéttum ?

http://ofansveitamadur.blog.is/blog/ofansveitamadur/entry/284920/

 og meira tengt þessum málaflokk á síðunni.

Borgarráð samþykkti niðurrif húsa við Laugaveg

Meira af Vatnsdalnum í Húnavatnssýslu

Stenst ekki mátið og verð að deila með ykkur fleiri fallegum myndum úr Vatnsdalnum.  Jörundarfellið sem blasir við Flóðið er höfuðprýði sveitarinnar.  Vatnsdalshólar með sýnu fallega líparíti.  Í Másstaðaskriðum er mikið af jaspis, hrafntinnu, silfurbergi o.s.f.v.  Fuglalíf er þar einstak.  Á haustkvöldum og morgnum syngja hundruðin af álftum og gæsum.  Það var erfitt að sofa á morgnana þarna, morgunsinfónían var byrjuð upp úr fimm.  Allstaðar er sagan nálæg, sem er efni í mikla færslu.  En látum myndirnar tala.

 

 

 

 

Hnjúkurinn og í fjarska ber Víðdalsfjallið.

 

 

 

 

 

 

 

 

Grímstunga í Vatnsdal, h.m. ber í Hjarðartungu sem er reist upp úr 1960.

 

 

 

 

 

 

 

 

Kirkjan að Undirfelli.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hvammur í Vatnsdal.  Er hægt að hugsa sér fallegra bæjarstæði.

 

 

 

 

 

 

 

 

Kunnuglegir fuglar í dalnum.

 

 

 

 

 

Eins og sjá má af þessum myndum hefur Vatnsdalurinn upp á mikið að bjóða.

 

Fallegasta sveit landsins

Það þarf engan að undra enda er þetta fallegasta sveit landsins.  Ég á margar góða minningar þaðan.  Gabríela Kafka við kvikmyndagerð í Vatnsdal við tökur á Vatnsdælasögu skv. fréttinni á mbl.is.

 

Séð frá Másstöðum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Álkugil.   Vegurinn á myndinni liggur fram á Grímstunguheiði. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vatndalshólar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vatnsdalsáin liðast áfram skammt frá Hofi.

 

 

Ég held að myndirnar tali sýnu máli.

 

Enn kemur einhver einn

allir þekkja róminn

friðarengill hjarta hreinn

Húnvetninga sóminn.

    Þekki ekki höfund ( gæti verið Björn Blöndal )

 

Kvikmyndað í Vatnsdalnum

Nýjar áherslur í umræðunni um friðun húsa við Laugaveginn

 

Mikil umræða fer nú fram vegna fyrirhugaðs niðurrifs á Laugavegi 4 - 6.  Ég hef þegar lýst skoðun minni hér á blogginu mínu.  Tilefni hugleiðingar minnar núna er að ég er orðin þeirrar skoðunar að umræðan um húsafriðun sé orðin eins og skotgrafahernaður.  Alltaf er verið að færa víglínuna og hlaða ný sandpokavirki.  Það er orðið tímabært að Torfusamtökin og o.f.l. sem hafa staðið í víglínunni breyti um áherslur í baráttunni.  Ekki er lengur stætt á að standa í orrahríð og kappræðu um hvert einasta gamalt hús sem á að rífa eða flytja annað.  Ég er þeirra skoðunar að söðla verði um og þeir sem vilja verja gömul hús við Laugaveginn verði að tala um að friða alla götuna, hætt verði að berjast um hvert einast hús.  Líkt og Torfusamtökin gerðu á sínum tíma, tala um húsaþyrpinguna alla en ekki einstaka hús. 

Þannig verður heildarmyndin meira lifandi sem ein heild, en ekki sem einstaka hús sem í mörgum tilvikum hafa verið vanrækt af viðhaldi og afskræmd.  Varðveislugildi þessara húsa felst í fjölda þeirra og hversu ósamstæð þau eru og eins og ég hef orðað það kaótísk.  Sjarmi þessara húsa fyrir framtíðina felst í því.  Byggingarsagan lifandi og vitni um ófullburða skipulag. 

Aftökulista R- listans á húsum við Laugaveginn verður að afturkalla, eins og núverandi meirihluti vísar gjarnan til, þá hefur skipulagsráð þegar heimilað niðurrif  húsanna við götuna.  Þannig er núverandi meirihluti að fría sig frá ákvörðuninni.  Annars eru þetta ekki spurningar um einhvern meirihluta sem situr hverju sinni, heldur um hugafarsbreytingu.  Hverfa frá stundarhagsmunum og líta á Laugaveginn sem menningararf sem ekki megi skerða eða skemma fyrir framtíðinni.  Til skemmri tíma litið verða skammtíma hagsmunir þeirra sem byggja vilja glerhallir og nýbyggingar við Laugaveginn aðeins stundarhagnaður einstaklinga.  Hagsmunir framtíðarinnar felast í menningar- og byggingarsögu Laugavegsins, húsunum óreglulegu.  Til þess að ég fari ekki að endurtaka mig þá vísa ég til fyrri skrifa á blogginu mínu hvernig hægt er að reka og finna húsunum hlutverk.

Ég hafna því alfarið að litið sé á Laugaveginn sem eingöngu verslunargötu.  Þá á ég við verslanir með stórum glergluggum seljandi tískuvöru o.s.f.v.  Gatan verður áhugaverð með margbreytilegri þjónustu, sem tekur mið af þörfum samfélagsins, en ekki eingöngu tískuvöru og öðru slíku. 

Loks vil ég árétta þá skoðun mína að horfið verði frá skotgrafa kappræðu um einstök hús, heldur að stefnt að því að allur Laugavegurinn verði friðaður.  Það er stærsta hagsmunamál okkar í dag sem viljum varðveita byggingar- og menningarsögu Reykjavíkur.  Jafnframt framtíðarinnar.  Glerhallir og moll verða byggð á næstu árum ( í landi Blikastaða og víðar ) sem verða mun aðgengilegri hús og þægilegri en afskræmingarhúsin nýju við Laugaveginn.

Frábær menningarnótt í Reykjavík

Varla verður annað sagt en að veðurguðirnir hafi leikið stórt hlutverk í menningarnóttinni.  Fór á frábæra tónleika Aðalsteins Ásbergs Sigurðssonar í Þjóðmenningarhúsinu Hverfisgötu. 

Aðalsteinn Ásberg Sigurðsson, skáld og tónlistarmaður, hélt árlega stofutónleika sína í Bókasal Þjóðmenningarhússins og er það í 7.  sinn sem slíkir tónleikar eru á dagskránni. Í ár var efnisskráin fjölbreytt að vanda og fluttir sagnadansar, þjóðlög, ljóð og vísnatónlist.  Að þessu sinni komu fram ásamt Aðalsteini Ásberg valinkunnir tónlistarmenn, þau Guðrún Gunnarsdóttir söngkona og sænska þjóðlagatríóið Draupner.   Ég hlakka til að fara á þessa tónleika að ári ef forsjónin leyfir.  Guðrún Gunnarsdóttir söng með sinni yndislegu rödd, takk fyrir.  Sænsku strákarnir ( Draupner ) voru frábærir.  Gaman alltaf að heyra vel spilað á fiðlur. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rölti um borgina,  Laugavegurinn iðaði af mannlífi og í verslunarglugga voru lifandi gínur.  Fékk frábæra jarðaberjaköku í Shandholt bakarí Laugavegi 36 og gott kaffi með http://www.sandholt.is/Kaffihúsið/tabid/70/Default.aspx  .  Notalegt að geta sest  niður í rólegheitum og notið stundarinnar.  Flugeldasýningin var augnakonfekt og ég öfundaði fólkið á skemmtiferðaskipunum sem lónuðu út á flóanum og nutu sýningarinnar.  Það var menningarbragur yfir þessu öllu og ekki sá ég mikið vín á fólki.  Eftir lifir í minningunni frábær kvöldstund í okkar ágætu höfuðborg.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Myndin dálítið hreyfð en hvað með það augnablikið lifir.

Ánægjulegt að Skipulagsráð Reykjavíkurborgar veiti viðurkenningar fyrir endurbætur á eldri húsum

Það er ánægju efni að skipulagsráð Reykjavíkurborgar veiti viðurkenningar fyrir endurbætur á eldri húsum.  Dálítið annað en eilífar fréttir af leyfum til að rífa niður gömul hús, eins og nú síðast við Laugaveginn.  Vonandi eru þetta varanleg sinnaskipti eða hvað haldið þið ?

Viðurkenningar veittar fyrir lóðafrágang og endurbætur á eldri húsum